1. Donem Tanzimat Edebiyatı ve Sanat Anlayışı

1. Dönem Tanzimat Edebiyatı ve Sanat Anlayışı, 1839-1876 yılları arasında Tanzimat edebiyatının ilk dönem temsilcileri olan Şinasi, Ziya Paşa, Namık Kemal, Ahmet Mithat Efendi, Şemsettin Sami ve Ahmet Vefik Paşa'nın eserleriyle şekillenmiştir. Bu dönemde sanatın toplum için olduğu görüşü benimsenmiş, yani sanatın toplumsal sorunlara değinmesi ve toplumu aydınlatması gerektiği düşünülmüştür.

2. 1. Dönem Tanzimat Edebiyatı'nda şiirde biçimden çok fikre önem verilmiştir. Dilin sadelik anlayışı savunulmuş, Divan edebiyatına karşı çıkılmış ve Fransız edebiyatından etkilenilmiştir. Ayrıca hece ölçüsü ve halk edebiyatı da önemsenmiştir.

3. Bu dönemde romanda ve tiyatroda batıdan alınan türlerin kullanılmasıyla bir yenilik görülmüştür. İlk defa noktalama işaretleri kullanılmış, romanlarda kölelik ve cariyelik gibi toplumsal konular işlenmiş, ancak teknik olarak zayıf eserler ortaya çıkmıştır. Romanlarda olay akışı sıkça kesilerek betimlemelere ve tesadüflere yer verilmiştir.

4. Ayrıca edebiyatçılar bu dönemde sadece edebiyatla değil, devlet işleriyle ve siyasetle de ilgilenmişlerdir. Bu da dönemin sosyal ve siyasal yapısının yazarlar üzerindeki etkisini göstermektedir.

Bu dönemdeki sanat anlayışı, edebiyatın topluma rehberlik etmesi gerektiği, dilde sadeleşme ve halkın anlayabileceği bir dille eserler verilmesi gerektiği fikirlerine dayanmaktadır. Tanzimat dönemi, Osmanlı toplumunda modernleşme ve batılılaşma sürecinin önemli bir parçası olmuş ve edebiyata da yansımıştır.