Ahtapotlar, içlerine çektikleri suyu dışarı püskürtmek için gövde boşluğundaki kasları sıkarak suyu dışarı doğru iterek püskürtürler. Bu olay, ahtapotun hızla geri çekilmesini sağlar ve aynı zamanda mürekkep püskürtülmesine de yardımcı olur. Mürekkep adı verilen bu sıvı, su içinde dağılarak ahtapotun kaçışını ve diğer avlarını şaşırtmasını sağlar.

Ahtapotların kollarındaki vantuzlar, yüzeylere refleks olarak yapışarak tutunmalarını sağlar. Bu vantuzlar kaygan ve engebeli yüzeylere sıkıca tutunabilme özelliğine sahiptir. Kollarındaki vantuzlar, ahtapotların çevrelerindeki nesnelere tutunmalarını, avlarını yakalayarak tutmalarını ve hareket etmelerini sağlar. Ayrıca bu vantuzlar sayesinde ahtapotlar kaygan yüzeylerde bile kolayca hareket edebilirler.

Ahtapotlar düşmanlarından kurtulmak için çeşitli stratejiler kullanırlar. Bazı türler renk değiştirerek kamufle olurlar ve bulundukları ortama uyum sağlarlar. Bu yöntem sayesinde avcılarını şaşırtarak kaçma şansı elde ederler. Ayrıca bazı türler kendilerini tehlikede hissettiklerinde aniden renk değiştirerek düşmanlarını böylece şaşırtırlar.

Ahtapot kolları, ahtapotlar için çok önemli bir özelliktir. Bu kollar, ahtapotların hareket etmesini, avlarını yakalamasını ve çevresindeki nesnelere tutunmasını sağlar. Ayrıca kolları sayesinde ahtapotlar düşmanlarından kaçabilir, avlarını avlayabilir ve çevrelerindeki nesnelerle etkileşime geçebilirler. Ahtapot kolları aynı zamanda beyinden bağımsız olarak tepki verebilme yeteneğine sahiptir, bu da ahtapotların hızlı ve etkili bir şekilde hareket etmelerini sağlar.

Ahtapot vantuzları, yenilebilecek bir besin kaynağı olarak kullanılmaktadır. Vantuzlar, sarımsak, domates ve çeşitli baharatlarla sote yapılarak lezzetli bir yemek elde edilebilir. Bazı kültürlerde ahtapot vantuzları farklı yemek ve atıştırmalık tariflerinde kullanılmaktadır.

Ahtapotlar genellikle deniz ve okyanuslarda yaşarlar ve karasal ortamlarda uzun süre hayatta kalamazlar. Bunun sebebi vücut yapılarının nemli ortamlarda yaşamaya uyumlu olmasıdır. Ancak nadir durumlarda büyük ahtapotların kumsallarda bulunan yengeçleri avlamak için karaya çıktıkları görülebilmektedir.

Ahtapotlar, kendilerini tehlikede hissettiklerinde veya avlanırken düşmanlarından kaçmak için çeşitli savunma mekanizmaları kullanırlar. Bazı türler zehir bezlerine sahip olabilir ve zehirlerini düşmanlarına karşı kullanabilirler. Özellikle mavi halkalı ahtapot türü, insanlar için ölümcül bir zehre sahiptir ve savunma amaçlı olarak zehirlerini kullanabilirler. Ayrıca ahtapotlar kamuflaj yeteneklerini kullanarak tehlikelerden kaçabilmek için çevrelerine uyum sağlarlar.

Tüm ahtapotlar zehirlidir ancak yalnızca mavi halkalı ahtapotlar insanlar için ölümcül zehir taşırlar. Bu nedenle dikkatli olunması gereken bir türdür. Ahtapotlar genel olarak zehirlidir ancak insanlar için ciddi bir tehlike oluşturmayabilirler. Ahtapotlar genellikle deniz canavarları olarak tasvir edilmiştir ve mitolojide önemli yer tutarlar.