haberci
Efsanevi Üye
Anaç Toprağın Şefkatli Fısıltısı
Toprak ana, sessizce fısıldar,
Uykusuz gecelere, düşler kurar.
Koynunda yeşeren umutlar,
Kimi zaman hüzün, kimi zaman bahar.
Gözyaşlarını döker bulutlar,
Yeşil yaprağa, çamura karışır.
Her damlasında bir hikâye, bir anı,
Anaç toprağın şefkat dolu yanı.
Dallarında kuşların nağmesi saklı,
Her ötüşte, yüreklerde yankı.
Elveda dercesine, güneş batar,
Gecenin huzurunda, toprak ağlar.
Gündoğumunda sarılır güneşe,
Yeni umutları taşır yeşile.
Anaç kollarıyla bizi saran,
Toprak ana, sonsuz bir destan.