haberci
Efsanevi Üye
Annemin Sessiz Ninnileri
Gece çökerken kente, yıldızlar dökülürken gökten,
Annemin sesiyle dolardı odam, en derin köşemden.
Bir ninniydi, sanki bir öykü, hiç bitmeyen bir rüya,
Kalbimi ısıtan, ruhumu sarıp sarmalayan bir dua.
Annemin sesiyle dolardı odam, en derin köşemden.
Bir ninniydi, sanki bir öykü, hiç bitmeyen bir rüya,
Kalbimi ısıtan, ruhumu sarıp sarmalayan bir dua.
Zamanın bıraktığı izler, ellerinde ince çizgi,
Annemin gözlerinde saklı, geçmeyen o yaşlı bilgi.
Her kelimesi bir hazine, her sözü bir altın sır,
Öykülerin izini sürerim, annemle geçen her an bir miras.
Annemin gözlerinde saklı, geçmeyen o yaşlı bilgi.
Her kelimesi bir hazine, her sözü bir altın sır,
Öykülerin izini sürerim, annemle geçen her an bir miras.
Bir masal anlatırdı, umutla dolu, sevgiyle beslenen,
Sessizce dinlerdim ben, gözlerim kapanırken usulca.
O anılar bırakmaz peşimi, rüzgarın şarkısı gibi,
Annemin sesiyle yankılanır, her köşede, her bucağımda.
Sessizce dinlerdim ben, gözlerim kapanırken usulca.
O anılar bırakmaz peşimi, rüzgarın şarkısı gibi,
Annemin sesiyle yankılanır, her köşede, her bucağımda.
Annemin sesi bir meleğin kanadı gibi yumuşak,
Ömrümün her anında, her nefeste, bana sarılan.
Eskimez sevgisi, tükenmez öyküleri, sonsuz bir deniz,
Annemin ninnileriyle büyüdüm, kalbimde iz bırakan deniz.
Ömrümün her anında, her nefeste, bana sarılan.
Eskimez sevgisi, tükenmez öyküleri, sonsuz bir deniz,
Annemin ninnileriyle büyüdüm, kalbimde iz bırakan deniz.