Atatürk'ün çoçuk sevgisini anlatan anıları
Mustafa Kemal ’in birincil Cumhurreisliğine seçildiği sıraydı Bir sabahtan Çankaya sırtlarında arkadaşlarıyla gezmeye çıkmıştı Gazi yanında sokulan bir çocuğu yakaladı Çelik bakışlarıyla alemi büyüleyen gözlerini onun yüzüne dikip gülümseyerek sordu;
Adın ne senin bakayım?
Cemil
Çankaya ’da mı oturuyorsun?
Yok Ayrancı ’da
Mektebe gidiyor musun?
Çocuk başını öne doğru hızla eğdi
E… Ne okuyorsun mektepte?
Her bir şey okuyoruz
Peki ben kimim Cemil?
Çocuk akıllı bakışlarını Soy ’nın üzerinde gezdirdi:
Sen Gazi Paşasın
Soy gülümsedi
Olmadı Cemil ben senin Gazi Paşa değilim Beni benzettin sen
Yok benzetmedim iyi biliyorum, sen Gazi Paşasın
Nereden biliyorsun?
Çocuk kendinden emin bir tavırla
Çünkü, dedi sana hiç kimse farklı…
Çelik gözler bulutlandı O eşşiz kafanın içinden kimbilir ne düşünceler geçti o anda:
Büyüdüğü vakit ne olacağını konuştular sonrasında
Sonra O ’nu oyuna iade edip yoluna devam ederken yanındakilere döndü:
Milletin bağrında temiz bir cins yetişiyor Bu eseri ona bırakacağım ve gözüm arkamda kalmayacak dedi
Atatürk ’ün Çocukla Sohbeti
Atatürk bir okula gitmiştiher zaman olduğu gibi tüm çocuklar etrafını sardı tümü sevinç içinde onu alkışlıyordu Yalnız minik bir çocuk;bir kenara çekilmiş,dikkatsiz gibi duruyordu bu durum Atatürk ’ün gözünden kaçmadı Onu yanına çağırdı:
Çocuğum,niçin durgunsun? Bir derdin mi var? Hasta mısın? dedi
Çocuk:
Bir şeyim değil efendim dediArkasını döndü, gözlerinden akan yaşları gizli gizli sildi
Atatürk:
Neden ağlıyorsun yavrum? Sen ağlayınca ben çok üzülüyorum dedi
Küçük çocuk,o süre yaşlı gözlerini Atatürk ’e çevirdi:
Atam,seni böyle yakından bakmak isterdik Geldin,gördük,sevindik Ama bundan böyle sıramızı savdıkBir daha seni ne vakit göreceğiz? Ona ağlıyorum
Atatürk oradaki çocuklara baktı:
Beni ne vakit görmek isterseniz,aynaya bakınSiz Türk çocukları benim birer parçamsınızBende sizin dedi
Atatürk ’ün Çocuklarla Bir Anısı
Atatürk bir okula gitmiştiher vakit olduğu gibi bütün çocuklar etrafını sardı hepsi mutluluk içinde onu alkışlıyordu Yalnız minik bir çocuk;bir kenara çekilmiş,düşüncesiz gibi duruyordu bu durum Atatürk ’ün gözünden kaçmadı Onu yanına çağırdı:
Çocuğum,neden durgunsun? Bir derdin mi var? Hasta mısın? dedi
Çocuk:
Bir şeyim değil efendim dediArkasını döndü, gözlerinden akan yaşları gizli gizli sildi
Atatürk:
Neden ağlıyorsun yavrum? Sen ağlayınca ben fazla üzülüyorum dedi
Küçük çocuk,o zaman ihtiyar gözlerini Atatürk ’e çevirdi:
Atam,seni böyle yakından görmek isterdik Geldin,gördük,sevindik Fakat bundan böyle sıramızı savdıkBir daha seni ne süre göreceğiz? Ona ağlıyorum
Atatürk oradaki çocuklara baktı:
Beni ne zaman bakmak isterseniz, aynaya bakın Siz Türk çocukları benim birer parçamsınız Bende sizin dedi *
Mustafa Kemal ’in birincil Cumhurreisliğine seçildiği sıraydı Bir sabahtan Çankaya sırtlarında arkadaşlarıyla gezmeye çıkmıştı Gazi yanında sokulan bir çocuğu yakaladı Çelik bakışlarıyla alemi büyüleyen gözlerini onun yüzüne dikip gülümseyerek sordu;
Adın ne senin bakayım?
Cemil
Çankaya ’da mı oturuyorsun?
Yok Ayrancı ’da
Mektebe gidiyor musun?
Çocuk başını öne doğru hızla eğdi
E… Ne okuyorsun mektepte?
Her bir şey okuyoruz
Peki ben kimim Cemil?
Çocuk akıllı bakışlarını Soy ’nın üzerinde gezdirdi:
Sen Gazi Paşasın
Soy gülümsedi
Olmadı Cemil ben senin Gazi Paşa değilim Beni benzettin sen
Yok benzetmedim iyi biliyorum, sen Gazi Paşasın
Nereden biliyorsun?
Çocuk kendinden emin bir tavırla
Çünkü, dedi sana hiç kimse farklı…
Çelik gözler bulutlandı O eşşiz kafanın içinden kimbilir ne düşünceler geçti o anda:
Büyüdüğü vakit ne olacağını konuştular sonrasında
Sonra O ’nu oyuna iade edip yoluna devam ederken yanındakilere döndü:
Milletin bağrında temiz bir cins yetişiyor Bu eseri ona bırakacağım ve gözüm arkamda kalmayacak dedi
Atatürk ’ün Çocukla Sohbeti
Atatürk bir okula gitmiştiher zaman olduğu gibi tüm çocuklar etrafını sardı tümü sevinç içinde onu alkışlıyordu Yalnız minik bir çocuk;bir kenara çekilmiş,dikkatsiz gibi duruyordu bu durum Atatürk ’ün gözünden kaçmadı Onu yanına çağırdı:
Çocuğum,niçin durgunsun? Bir derdin mi var? Hasta mısın? dedi
Çocuk:
Bir şeyim değil efendim dediArkasını döndü, gözlerinden akan yaşları gizli gizli sildi
Atatürk:
Neden ağlıyorsun yavrum? Sen ağlayınca ben çok üzülüyorum dedi
Küçük çocuk,o süre yaşlı gözlerini Atatürk ’e çevirdi:
Atam,seni böyle yakından bakmak isterdik Geldin,gördük,sevindik Ama bundan böyle sıramızı savdıkBir daha seni ne vakit göreceğiz? Ona ağlıyorum
Atatürk oradaki çocuklara baktı:
Beni ne vakit görmek isterseniz,aynaya bakınSiz Türk çocukları benim birer parçamsınızBende sizin dedi
Atatürk ’ün Çocuklarla Bir Anısı
Atatürk bir okula gitmiştiher vakit olduğu gibi bütün çocuklar etrafını sardı hepsi mutluluk içinde onu alkışlıyordu Yalnız minik bir çocuk;bir kenara çekilmiş,düşüncesiz gibi duruyordu bu durum Atatürk ’ün gözünden kaçmadı Onu yanına çağırdı:
Çocuğum,neden durgunsun? Bir derdin mi var? Hasta mısın? dedi
Çocuk:
Bir şeyim değil efendim dediArkasını döndü, gözlerinden akan yaşları gizli gizli sildi
Atatürk:
Neden ağlıyorsun yavrum? Sen ağlayınca ben fazla üzülüyorum dedi
Küçük çocuk,o zaman ihtiyar gözlerini Atatürk ’e çevirdi:
Atam,seni böyle yakından görmek isterdik Geldin,gördük,sevindik Fakat bundan böyle sıramızı savdıkBir daha seni ne süre göreceğiz? Ona ağlıyorum
Atatürk oradaki çocuklara baktı:
Beni ne zaman bakmak isterseniz, aynaya bakın Siz Türk çocukları benim birer parçamsınız Bende sizin dedi *
