Ayak İzim Kalmadan Gidiyorum - Şiir

Ayak izim kalmadan gidiyorum..

FaiLi meçhuL bir a$kın kimLiqinde sakLı kaybım..


Bırak...
Sorma!
Hanesi bo$ kaLsın ismine yükLediqim anLamın
A$K de, NEFRET de ne dersen de..
Ben biLe biLemezken bendeki vazqeçiLmezLiqinin sebebini
Bırak sözcükLerin kafası karı$masın...
Bir keLimeye
Bir dizeye
Bir $iire sıqamayacak kadar aqrıLı harfLerim...

Yürekte sevmek çok zor
Dı$arı çıkmak istedikçe içimdeki tutsak a$k
Susturdum çıqLıkLarını
Çırpındı
Yüreqimin duvarLarına yumrukLar attı
Yırttı
Kanattı
İçim bir kez daha acıdı
Sen acı / ma..!

Son qözya$ımı da yuttum
Şimdi aqrıLarım dinmek biLmiyor
A$k kaybından qideceqim...

Açın ı$ıkLarı qeceLer
Siqaramın dumanından, kaLemim ne yazdıqını qörmüyor...!



Yüreqimdeki mahkum a$k...
Dur / ma kaç!
NasıL oLsa buLurum seni qidi$inin ardındaki damLa damLa kan izLerinden!