Aydınlanma Çağı'nın başlangıcı, öncelikle 17. yüzyılın başlarında Almanya'da ortaya çıkmıştır. Almanya'da başlayan bu akım, zamanla Avrupa geneline yayılmış ve etkisini birçok alanda hissettirmiştir. Aydınlanma, insanların kendi aklını kullanarak kendi düşünme ve karar verme yetilerine güvenmesi gerektiğini vurgular.

Aydınlanma Çağı'nın ardından Avrupa'da birçok değişim meydana gelmiştir. Antikçağ kültürü tekrar canlanmış, modern Avrupa'nın temelleri atılmış, sosyal yapıda değişimler yaşanmış, bilim ve teknolojide ilerlemeler kaydedilmiştir. Felsefe, sanat ve edebiyat alanlarında da yeni akımlar ortaya çıkmıştır.

Aydınlanma hareketi ise, Batı Avrupa'da 17. yüzyılda İngiliz Devrimiyle başlamış ve 18. yüzyılda Fransız Devrimi ile zirveye ulaşmıştır. Bu hareket, düşünce özgürlüğü, bilimsellik, yeni zihniyet ve felsefe anlayışını benimsemiştir.

Aydınlanma çağının önemli filozoflarından biri olan Immanuel Kant, Aydınlanma'yı insanın kendi aklını kullanarak ergin olma durumuna ulaşması olarak tanımlamıştır. Bu durum, insanın başkalarının rehberliğine bağımlı olmaksızın aklını kullanabilmesi anlamına gelir.

Aydınlanma döneminde bilimin geliştiği, ABD ve Fransa gibi ülkelerde devrimlerin gerçekleştiği, ancak aynı zamanda köle ticaretinin yaşandığı zorlu bir dönemden bahsedilebilir.

Aydınlanma felsefesi ise 17. yüzyılda Almanya'da başlayarak, Avrupa genelinde etkisini göstermiştir. Bu akımın öncülerinden Immanuel Kant ve F. W. von Schelling, felsefe alanında önemli katkılar yapmışlardır.

Ödev ahlakı ise Immanuel Kant'ın felsefi yaklaşımının bir parçasıdır. Burada önemli olan davranışın amacı yani niyetidir. Kant, ödev ahlakını iyiliği gerçekleştirme amacı olarak tanımlar ve bu düşünceyi salt iyi yasanın uygun olduğu şeklinde ifade eder. Bu da insanın davranışlarına salt iyilik amacıyla hareket etmesi gerektiğini vurgular.