Bankacılık krizine neden olan faktörler arasında belirli unsurlar öne çıkmaktadır. Örneğin Caprio ve Klingiebel'e göre, makro faktörler genellikle krizlerin nedenlerinden biridir. Bu faktörler arasında zayıf düzenleme ve denetim mekanizmalarının varlığı da bankacılık problemlerine yol açabilir. Ayrıca, kötü kredi kararları, yönetsel beceri eksikliği ve politik amaçlı krediler gibi konular da bankacılık krizlerine katkıda bulunabilir.

Bankacılık krizleri, finansal maliyetlere ve üretim kayıplarına neden olabilir. Finansal maliyetler, devletin bankalara sağladığı sermaye desteğini, mevduat sahiplerine yapılan ödemeleri ve bankacılık sektörünün yeniden yapılandırılması ve rehabilitasyonunu içeren harcamaları kapsar.

Türk bankacılık sektöründe taşıdığı riskler arasında faiz riski, kredi riski ve operasyonel riskler önemli bir yer tutar. Bu riskler bankaların karşılaşabileceği önemli unsurlardır. Faiz riski, bankaların varlık ve yükümlülükleri arasındaki faiz oranı değişimlerinden kaynaklanan riski ifade eder. Kredi riski ise bankaların kredi verme sürecinde karşılaşabileceği müşteri temerrüt riskini ifade eder. Operasyonel riskler ise bankanın iş süreçlerindeki hatalar, dolandırıcılık ve sistem hataları gibi operasyonel sebeplerden kaynaklanan riskleri kapsar.

Bankacılık sektöründe risk kavramı, bankaların zarara uğrama olasılığını ifade eder. Bankalar, piyasa bilgilerinden yararlanarak nakit akışı oluşturmak için finansal enstrümanları kullanırken, riskleri minimize etmek için dengeli pozisyon yönetimi stratejilerini benimserler. Bu, bankaların risk yönetimi stratejileri ve finansal kararlarını etkileyen önemli bir kavramdır.