başlangıç uçurumu....

ßilmediğim bi şehrin bilinmedik sokaklarında yürüyorum
her adımda başka silüetler çıkıyor karşıma
çıkış kapısı nerde diye soruyorum
hüzünle karşılık veriyor çaresiz bakışlarıma
ilerliyorum ilerliyorum ilerliyorum

Nereye gittiğimi ne olacağını bilmiyorum
geriye dönüp baktığımda
yere attıkları maskeleri görüyorum
bu şehrin kör kuytularında
yok olup ölmekten korkuyorum
koşuyorum koşuyorum koşuyorum

Daha önce bu dakikaları yaşamışcasına
bu insan bakışılarını görmüş gibi
sınırlı nefeslerimin sonuna gidercesine
idam masasına gider gibi
titriyorum titriyorum titriyorum..

ßunlar son yolculuk değil biliyorum
sonu yazılmamış hikayelerde rol alıyorum
aslında korkmaktan korkmuyorum
uçurum sahnesi geldiğinde
direk atlayan kahraman ben olmak istemiyorum.....

}{ özLem }{