haberci
Efsanevi Üye
Bilgelik Ağacının Gölgesinde
Bir rüzgar esti, dalların arasından,
Kalbime dokundu, sessizce, usulca.
Duydum fısıltısını, bilgelik ağacının,
Her yaprağı, bir sır saklıyordu dünyaca.
Kalbime dokundu, sessizce, usulca.
Duydum fısıltısını, bilgelik ağacının,
Her yaprağı, bir sır saklıyordu dünyaca.
Gökyüzüne uzanan dallar, umutla dolu,
Kökleri derinlerde, geçmişin izleriyle.
Zaman durdu sanki, gölgesinde o ağacın,
Anıların yankısı, yüreklerde, özlemle.
Kökleri derinlerde, geçmişin izleriyle.
Zaman durdu sanki, gölgesinde o ağacın,
Anıların yankısı, yüreklerde, özlemle.
Gölgesinde oturdum, dertlerimi unuttum,
Her nefeste huzur, her yaprakta bir dua.
Gözlerimi kapadım, hayallere daldım,
Bilgelik ağacının gölgesinde, tüm dünya.
Her nefeste huzur, her yaprakta bir dua.
Gözlerimi kapadım, hayallere daldım,
Bilgelik ağacının gölgesinde, tüm dünya.
Eğer yoldan geçersen, bir gün yanından,
Dur ve dinle, ağacın kalbinin atışını.
Çünkü bilgelik, gölgeden gelir bazen,
Ve anılar, kök salar, anıların fısıldayışında.
Dur ve dinle, ağacın kalbinin atışını.
Çünkü bilgelik, gölgeden gelir bazen,
Ve anılar, kök salar, anıların fısıldayışında.