Bilimin gelişmesi görüşü, genellikle iki ayrı bakış açısından ele alınabilir. Birincisi, bilimin gelişmesi sürecinin zaman içinde kademeli ve sürekli bir birikim olarak gerçekleştiği görüşüdür. Bu görüşe göre, bilimsel ilerleme genellikle mevcut bilgilerin gözlemlere dayalı olarak genişletilmesi ve derinleştirilmesi şeklinde gerçekleşir. Diğer bir bakış açısı ise bilimsel gelişmenin kuramsal düzeyde devrimsel atılımlara dayandığıdır. Bu görüşe göre, bilimde ilerleme aniden ve köklü bir şekilde, mevcut paradigmayı sarsan yeni bir teori veya keşif ile gerçekleşir. Bu iki bakış açısının aslında birbirini tamamlayıcı nitelikte olduğu ve geniş bir perspektifte bir araya getirilebileceği de belirtilmektedir.

Bilimde yanlışlanabilirlik ilkesi, bilim ile bilim dışı olanı, bilgi ile inancı ayırmak amacıyla kullanılan önemli bir ilkedir. Bu ilkeye göre, bir teori veya genellemenin bilimsel olabilmesi için, mantıksal olarak yanlışlanabilir olması gerekir. Yani, söz konusu teori veya genellemenin, uygun gözlemler veya deneyler aracılığıyla çürütülebilir olması önemlidir. Örneğin, "Bütün kuğular beyazdır" genellemesi yanlışlanabilirlik ilkesine uyar çünkü tek bir siyah kuğu gözlenerek bu genellemenin yanlışlanması mümkündür.

Bir bilgiyi ortaya koyan önermelerin gerekçelendirilmesi ve doğrulanması süreci, bilimsel yöntemin temel adımlarından biridir. Bu süreç; bir hipotezin veya teorinin destekleyici kanıtlarla desteklenmesi, deneysel verilerle doğrulanması, tekrarlanabilir sonuçlar elde edilmesi ve açıklanabilirliğinin sağlanması gibi adımları içerir. Bu süreç, bilginin güvenirliğini ve güvenilirliğini arttırarak bilimin ilerlemesine katkı sağlar.

Bilim ile felsefe arasındaki ilişki ve tarihsel gelişimi oldukça karmaşıktır. Bilim ve felsefenin kökenleri Antik Yunan'a kadar uzanmaktadır. Aristoteles gibi antik filozoflar, bugün bilim ve felsefe olarak adlandırdığımız konuları ele almışlardır. Ancak, modern anlamda bilim ve felsefenin ayrılması ve özelleşmesi, 19. yüzyılda fizik öncesi dönemde başlamıştır. Bilimler, özellikle 20. yüzyılda hızlı bir şekilde profesyonelleşmiş ve özerkleşmiştir. Felsefe ile bilim arasındaki ilişki, bilim felsefesi disiplini altında incelenmekte ve tartışılmaktadır.

Son olarak, bilimin yanlışlanabilir bir yapıya sahip olması, bilimsel yöntemin temel bir özelliğidir. Bilimsel hipotezler, teoriler veya genellemeler yanlışlanabilir olmalıdır; yani, uygun gözlemler veya deneyler aracılığıyla çürütülebilir olmalıdır. Bu durum, bilimin sürekli ilerleyen ve kendini geliştiren bir yapıya sahip olmasını sağlar. Yanlışlanabilirlik ilkesi, bilimdeki doğrulamanın ve güvenilirliğin temelini oluşturur.