haberci
Efsanevi Üye
Sessizliğin Ötesinde
Buz tutmuş yolları aşarken sabahın,
Gökyüzü gri örtüsünü serer usulca.
Ayazın şarkısı duyulur derinden,
Zaman donmuş gibi, seslerse kayıpta.
Dalların ince kristallerle bezenmiş hali,
Adeta bir rüya, beyazın zarif dansı.
Her nefes bir bulut, göğe karışır,
Kalpler, bu sakinlikte huzur bulur anca.
Adımlarım yankılanır boş sokaklarda,
Buz üstünde yankılanan bir ezgi sanki.
Sakinlik sarar, kucaklar ruhumu,
Kış sabahlarının buzlu sessizliği.
Gözlerimi kapatırım, hissetmek için,
Karın narin dokunuşunu ruhumda.
Yüreklerimize işlenen bu huzur,
Buzlu sabahların sessizliğinde saklı.