CN kelimesinin kökeni, Farsça "çīn" kelimesinden gelmektedir. Bu kelime "Asya"da bir ülke anlamına gelmektedir. Farsça "çīn" kelimesi ise Soğdca kökenli bir kelime olan "çīn" kelimesi ile eş kökenlidir. İlk olarak MS 1. yüzyılda kullanılmıştır. Ayrıca "CN" kelimesinin Çince "ts"in kelimesinden de alıntı olduğu belirtilmektedir. Bu Çince kelime, MÖ iii. yüzyılda Çin ülkesini ilk kez birleştiren imparatorluk hanedanının adı anlamına gelmektedir.

Öz Türkçe "kedi" kelimesinin kullanıldığı dönemde hayvanlar farklı isimlerle adlandırılmıştır. Örneğin, evlerde ya da sokaklarda beslenen kedilere Eski Türkçede "çetük" denilmekteyken ateş böceğine "küsküni", fıla "yagan", kelebeğe ise "baybayuk" adları verilmiştir.

"Oğul" kelimesinin kökeni "erkek evlat" anlamına gelen Türkçe "oğul" kelimesidir. Bu kelimenin kökü ise "oğl" kelimesinden gelmektedir. "Oğlan" kelimesinin kökeni, Türkçe "oğul" kelimesinden türemiştir. Bu kelimenin kökü ise "oıl" ve onun öncesinde de "ol" sözcüklerine dayanır.

"Menşei" kelimesi, Türk Dil Kurumu'na göre "başlangıç" anlamına gelmektedir. Ayrıca başka bir anlamı ise bir şeyin çıktığı yer ya da kökenidir. Menşei kelimesinin son anlamı ise kök olarak tanımlanmaktadır. "Menşei" kelimesi için Türk Dil Kurumu sözlüklerinde örnek cümleler bulunmaktadır.

"TEG" ifadesi birinin geri zekalı sayılması anlamına gelmektedir.

"Aile" kelimesinin kökeni, Arapça "ˁāˀilat" kelimesinden gelmektedir. Bu kelime "bir kişinin bakmakla yükümlü olduğu hane halkı, bağımlılar" anlamına gelmektedir. Arapça kökenli "ˁāˀilat" kelimesi ise "geçimini sağlama, besleme, bakma" anlamına gelen "ˁawl" veya "ˁiyālat" kelimesinin sıfat dişil (müennes, feminine) halidir.

"Menşe" kelimesi, köken, kaynak, başlangıç, bir şeyin çıktığı yer anlamlarına gelmektedir. "Menşeyi" kelimesi ise kökeni veya kaynağı ifade etmektedir. Genellikle halk dilinde gözlemlenen yanlış kullanım olan "menşei" kelimesinin doğru yazımı "menşeyi" şeklindedir.