Çocuklarımız günümüz koşulların da maalesef anne babalarından çok televizyonun ve bilgisayarın başında vakit geçiriyor. Bu sürede onlara ilham veren, özdeşim kurdukları karakterin bir grubu olumsuz, vuran, kıran ve zarar veren figürler. Bu karakterlerin onların dünyasında yaratacağı olumsuz özdeşim aşikar ve aileler bu durumu fark ettiklerinde çoğunlukla tedbirler alıyorlar.
Olumlu figürlerin bir etkisi var mı?
Peki ya olumlu gibi gözüken süper kahramanların çocuğumuza etkisi ne kadar oluyor acaba? Bu süper kahramanlar, süper güçlerini kullanarak insanları kurtarıyor ve problemleri çözüyorlar. Çocuklarımızın hayal güçleri gelişiyor ve çok keyif alıyorlar belki ama gerçek dünyada uygulayabilecekleri, kazandıkları geride ne kalıyor?
Çocuklarımızın sadece keyif alması yeterli mi?
Ben de yapabilirim duygusu ile harekete geçiyorlar mı yoksa sadece kısa süreli haz odaklı etkiler mi oluşuyor üzerilerinde. Neden umut dolu hikayeleri izlemiyorlar. Neden bilge insanların bu bilgeliklerine ulaşırken aldıkları dersleri okumuyorlar. Neden bireysel düşünmeyip adım atan, meydan okuyan cesur insanları dinleyemiyorlar. Neden atılan küçük adımların fark yaratabileceğini hissedemiyorlar. Neden sıradan insanların dünyayı değiştiren şeyler yapabildiklerini görmüyor çocuklarımız.
Çocuklarımız gerçek yaşamdan ilham almalılar…
Doğru kahramanlar onların güçsüz taraflarına değil güçlü taraflarına odaklanmalarını sağlayabilirler. Sahip olduklarının çok şey yapabilmek için yeterli olduğunu gösterebilir çocuklarımıza. Korkan yapamayacaklarını düşünen değil baş eden, meydan okuyan çocuklar olmalarını kolaylaştırabilir bu örnekler. Sadece anlık mutluluğun değil başarının uzun süreli hazzını yaşayabilir çocuklarımız. Neden geçmişteki insanlık tarihi örneklerinden ilham alıp, ben de yapabilirim deyip, geleceğe umutla kanat çırpmasınlar. Dünyayı değiştiren bireyler neden sizin ailenizden çıkmasın. İlla süper güçler mi gerekir yaşamda iz bırakmak için…
Benim iki gerçek kahramanım Atatürk'e ve babama sevgilerimle. Dünyayı değiştirebilcekleri umudunu taşıyan çocukların yetiştirmesi dileği ile 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız kutlu olsun…
Olumlu figürlerin bir etkisi var mı?
Peki ya olumlu gibi gözüken süper kahramanların çocuğumuza etkisi ne kadar oluyor acaba? Bu süper kahramanlar, süper güçlerini kullanarak insanları kurtarıyor ve problemleri çözüyorlar. Çocuklarımızın hayal güçleri gelişiyor ve çok keyif alıyorlar belki ama gerçek dünyada uygulayabilecekleri, kazandıkları geride ne kalıyor?
Çocuklarımızın sadece keyif alması yeterli mi?
Ben de yapabilirim duygusu ile harekete geçiyorlar mı yoksa sadece kısa süreli haz odaklı etkiler mi oluşuyor üzerilerinde. Neden umut dolu hikayeleri izlemiyorlar. Neden bilge insanların bu bilgeliklerine ulaşırken aldıkları dersleri okumuyorlar. Neden bireysel düşünmeyip adım atan, meydan okuyan cesur insanları dinleyemiyorlar. Neden atılan küçük adımların fark yaratabileceğini hissedemiyorlar. Neden sıradan insanların dünyayı değiştiren şeyler yapabildiklerini görmüyor çocuklarımız.
Çocuklarımız gerçek yaşamdan ilham almalılar…
Doğru kahramanlar onların güçsüz taraflarına değil güçlü taraflarına odaklanmalarını sağlayabilirler. Sahip olduklarının çok şey yapabilmek için yeterli olduğunu gösterebilir çocuklarımıza. Korkan yapamayacaklarını düşünen değil baş eden, meydan okuyan çocuklar olmalarını kolaylaştırabilir bu örnekler. Sadece anlık mutluluğun değil başarının uzun süreli hazzını yaşayabilir çocuklarımız. Neden geçmişteki insanlık tarihi örneklerinden ilham alıp, ben de yapabilirim deyip, geleceğe umutla kanat çırpmasınlar. Dünyayı değiştiren bireyler neden sizin ailenizden çıkmasın. İlla süper güçler mi gerekir yaşamda iz bırakmak için…
Benim iki gerçek kahramanım Atatürk'e ve babama sevgilerimle. Dünyayı değiştirebilcekleri umudunu taşıyan çocukların yetiştirmesi dileği ile 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız kutlu olsun…
