S
SoruCevap
Guest
"Çocuğun önünde tartışmayalım." Birçok anne-babadan duymuşumdur bu sözü. Hatta eskiden ben de böyle düşünürdüm. Çocuğun önünde tartışmanın çocuğun psikolojisini bozacağını, çocuğun duyduklarından olumsuz etkileneceğini birçok anne-baba düşünebilir ve böyle bir durum yaşandığında suçluluk duygusu hissedebilir. Çocuğun yaşanılan tartışmayı gidip okulda arkadaşlarına, öğretmenine ya da duymasını istemediğimiz diğer aile bireylerine anlatabileceği de düşünülebilir. Böyle düşünen anne-babaları biraz olsun rahatlatmak istiyorum. Çünkü çocuğun önünde tartışılmasının çocuğun psikolojisini bozmayacağını öğrendim ve bu konuda gerçekten içim rahat. Sizler de korkmayın. Çocuğun önünde tartışabilirsiniz. Hatta çocuğun önünde tartışmak gerekli ve yararlıdır da diyebilirim. Ama tabi ki tartışmayı nasıl yönettiğimiz, tartışırken birbirimizle nasıl bir uslup kullandığımız, vücut dilimizin nasıl olduğu, tartıştığımız kişiyle aramızdaki saygı ve sevgi bütünlüğünü ne kadar koruyabildiğimiz çok önemlidir. Bütün bunlara dikkat edilerek yapılan bir tartışma aslında çocuğumuzun sorun çözme becerilerine katkı sağlayacaktır. Çünkü o da bizden öğrenir aslında duygularını nasıl ifade edebileceğini ve karşına çıkan sorunlarla baş edebilmeyi. Bu nedenle yaşadığımız tartışma aslında çocuklarımızın doğru şekilde ve düzeyde nasıl tartışılabileceğini, sorunların nasıl çözümlenebileceğini gözlemlemesi için bir fırsat niteliği taşır. Bu fırsatı değerlendirip yararlı veya gerçekten zararlı hale getirebilmekse bizim elimizdedir. Çocuklar uyuduktan sonra yapılan tartışmalarda ya da çocuk varken çıkan tartışmanın, çocuk uyuduktan sonra devam etmesinde ya da çocuk odasına gönderilerek yapılan tartışmalarda veya anne-babanın kendi odasına geçip, çocuğa televizyonu açtığı ya da meşgul olacağı başka bir şey verdiği, "buradan çıkma" dediği tartışmalarda çocuk maalesef herhangi bir gözlem şansı bulamaz. Bulamadığı gibi kafasında soru işaretleri de oluşturur. Noldu acaba, neden tartışıyorlar? Ben ne yapabilirim gibi. Çocuk uyumadan önce tartışarak birbirini yiyen anne-baba belki sabah uyandığında hiç birşey olmamış gibi de davranıyor olabilir. Böyle bir durumda çocuk tartışmanın nasıl çıktığını gözlemlemiş , ancak nasıl sonuçlandığını gözlemlememiş olacaktır. Belirsiz olan bu kısmı ise kendi kendisine tamamlamaya çalışsa da yarım kalır. Tartışma sırasında başka bir odadaysa sizi yarım yamalak duyacağı için kafasında farklı yorumlamalar ya da yanlış anlamalar da oluşabilir. Bütün bunları engellemek için anne-babanın aralarında çıkan tartışmanın nedenini, tartışama sırasında neler hissettiklerini , sonunda nasıl anlaştıklarını ve çözdüklerini birlikte ifade etmeleri yararlı olacaktır. Unutmayalım ki sorun çözme becerileri doğuştan gelmezler, öğrenilerek kazanılırlar ve çocuklar için bu becerilerin öğrenilebileceği yerlerden biri de aile ortamıdır. Ve çocuklar söylediklerimizden daha çok model aldıkları davranışlarımızı yaparlar.