Dilin niteliği ile ilgili hususlar oldukça geniş kapsamlı ve önemli konuları içermektedir. Dilin önemi ve özellikleri arasında şunlar vardır:

- Dil, gelişmiş bir iletişim aracı olması sebebiyle insanlar arasındaki iletişimi sağlar.
- Seslerden oluşmuş bir anlaşma sistemidir ve karmaşık düşüncelerin ifade edilmesine imkan tanır.
- Dil, tam anlamıyla anlatma ve anlaşmayı sağlar; seslerden meydana gelen kurallar bütünüdür.
- Düşünce ve zekânın bir göstergesi olan dil, insanın düşünce dünyasını ifade etmesine ve iletişim kurmasına yardımcı olur.
- Canlı bir varlık olarak dil, zaman içerisinde evrim geçirebilir ve değişebilir.
- Dil, sosyal bir varlık olup bireyler arasındaki ilişkileri güçlendirir.
- Dil, bir ortaklık oluşturarak toplumun bir bütün olarak iletişimini sağlar.

Ayrıca, dildeki varlık kavram ve eylemlerin adları olan anlamlı en küçük birime "sözcük" denir. Sözcükler tümce içinde kullanılarak anlamlarını ifade ederler ve düşünce birimi olan tümceden yola çıkarak incelenirler.

Edebiyat ile bilim arasında kurulan ilişki, bilimin bir kaynak olarak, edebiyatın ise bilimsel özellikler taşıyan eserler üreterek bu kaynağı devam ettirebileceği bir ilişki şeklinde ele alınabilir. Edebi eserler, farklı bilim dallarına dair konuları ele alarak bilimin bir aracı haline gelebilir.

Edebiyat ile din arasındaki ilişki de toplumun kültürel ve sosyal yapısını etkileyen önemli bir ilişkidir. Din, toplumu derinden etkileyen bir olgu iken edebiyat da toplumun bu etkilenmesinde rol oynayabilir ve dinin kültürel yapısına katkıda bulunabilir.

Dil ve anlatım özellikleri, iyi bir anlatımın gerekliliklerini belirtir. Açıklık, duruluk, yalınlık, akıcılık, doğallık, özgünlük, özlülük ve sağlamlık gibi özellikler iyi bir iletişim için önemlidir.

Bir dilde anlamı olan en küçük birime "biçimbirim" veya "morfem" denir. Biçimbirimler, dilin anlamlı en küçük yapı taşlarıdır ve dilin yapısını oluşturur. Bu birimlerin kombinasyonuyla anlamlı sözcükler oluşturulur.

Özenti ödünçlemesi ise bir dilde bulunan ve karşılanması gerekmeyen kelime veya dil unsurlarının başka bir dile alınması durumunu ifade eder. Bu durum genellikle daha üstün veya yüksek kabul edilen bir kültür düzeyinden daha aşağıda veya zayıf bir kültür düzeyine dil unsuru transferi şeklinde gerçekleşir.