Dış politika, bir devletin sınırları ötesindeki diğer devletlerle olan ilişkilerini yönlendiren ve bu ilişkileri düzenleyen politika alanıdır. Devletlerarası ilişkilerde karar verme süreci olarak da tanımlanabilir. Dış politika genellikle ulusal çıkarları, güvenliği, ekonomiyi, uluslararası işbirliğini ve barışı korumayı hedefler. Devletler arası ilişkilerde diplomatik ilişkiler, ekonomik anlaşmalar, askeri stratejiler, uluslararası örgütlere üyelik gibi konular dış politika kapsamına girer.

Türk dış politikası ise Türkiye Cumhuriyeti'nin ulusal çıkarlarını korumayı ve sürdürülebilir barış ve kalkınmayı desteklemeyi amaçlayan politika anlayışını ifade eder. Türk dış politikası genellikle bölgesel ve uluslararası güvenliği göz önünde bulundurarak şekillenir ve insan haklarını, demokrasiyi ve adaleti ön planda tutar.

Dış ekonomi politikaları ise bir ülkenin dış ticaret politikalarını ve uluslararası ekonomik ilişkilerini düzenleyen politikaları kapsar. Dış ekonomi politikalarının amacı genellikle dış ticaret dengesini korumak, rekabet koşullarını düzenlemek, ekonomik kalkınmayı desteklemek ve ekonomik istikrarı sağlamaktır.

Türk dış politikasının temel ilkeleri arasında barışçılık, gerçekçilik, uluslararası hukuka saygı, işbirliği ve diyalog ön planda tutma gibi prensipler bulunmaktadır. Bu ilkeler Türkiye'nin dış politika kararlarını şekillendirirken temel referans noktaları oluşturmaktadır.

İç politika ise bir devletin sınırları içindeki idari kararlar, yasalar ve politikalarla ilgili konuları kapsar. İç politika genellikle ekonomi, eğitim, sağlık, adalet gibi alanlardaki politika kararları ve uygulamalarıyla ilgilidir. Dış politika ise bir devletin uluslararası ilişkilerini ve uluslararası politika alanındaki kararları ifade eder.

Yayılmacı politika ise bir milletin diğer milletleri sömürmesini savunan, emperyalist veya aşırı milliyetçi bir politika anlayışını ifade eder. Bu politika anlayışı genellikle güç ve egemenlik üzerine kuruludur ve başka milletleri tahakküm altına almayı hedefler.

Yayılmacılık ise yüksek kültür ve uygarlıkların başka topluluklara yayılmasını ve etkisini artırmasını savunan bir görüştür. Bu görüş, kültürel, siyasi veya ekonomik etkileşimler sonucunda kültürel bir zenginleşmenin ve gelişmenin sağlanabileceğini savunur.