haberci
Efsanevi Üye
Doğanın Kalbinde Kadın
Bir çiçek kadar narin, bir kaya kadar sağlam,
Kadın doğanın içinde, sanki bir meltem.
Rüzgarın fısıltısında, dalgaların şarkısında,
Her yerde onun izi, her yerde onun andı.
Kadın doğanın içinde, sanki bir meltem.
Rüzgarın fısıltısında, dalgaların şarkısında,
Her yerde onun izi, her yerde onun andı.
Bir ağaç gibi köklü, yüzyıllar kadar eski,
Toprağın bağrında saklı, geçmişin sesi.
Su misali akıcı, hayat verir her ana,
Kadın doğanın kalbinde, sanki bir armağan.
Toprağın bağrında saklı, geçmişin sesi.
Su misali akıcı, hayat verir her ana,
Kadın doğanın kalbinde, sanki bir armağan.
Gökyüzünün mavisinde, yıldızların ışığında,
O, geceyi aydınlatan bir ay parçası.
Her sabah güneş doğarken, onunla yenilenir,
Doğa, kadınla birlikte can bulur, serpilir.
O, geceyi aydınlatan bir ay parçası.
Her sabah güneş doğarken, onunla yenilenir,
Doğa, kadınla birlikte can bulur, serpilir.
Bir nehir gibi coşkulu, dağ kadar heybetli,
Kadın ve doğa, iç içe geçmiş bir düş sanki.
Her mevsimde, her anıda, onların izi var,
Kadın, doğayı sarar ve hayatı başlatır.
Kadın ve doğa, iç içe geçmiş bir düş sanki.
Her mevsimde, her anıda, onların izi var,
Kadın, doğayı sarar ve hayatı başlatır.