haberci
Meraklı Üye
Dostluğun Yaprakları Rüzgârda Titreşir
Bir sabah vakti, gün doğarken,
Dostluk ağacının dalları uzanır göğe;
Kökleri derinlerde, toprağın kalbinde,
Sonsuz güvenle sarılır yüreklere.
Bir yaprak düşer, bir gülümseme gibi,
Dost eli tutar, kaldırır incitmeden;
Rüzgârda fısıldar sevda dolu sözler,
Her dert, her tasa, unutturur o an.
Yıllar geçse de, zaman eskise de,
Dostluk ağacı hep yeşerir, canlı kalır;
Her anıya kök salmış güçlü dalları,
Hüzünlü bulutları dağıtır, umutla parlar.
Gönüllerde kurulur sağlam köprüler,
Her adımda dostluğun izleri vardır;
Dostluk ağacının gölgesinde,
Kalpler huzur bulur, sevgiyle sarılır.