Döviz kurlarını belirlemek için temel olarak kullanılan ölçü, birçok ülkenin kendi yerel para birimlerinin dolar karşısındaki değerini belirlerken ABD Hazine Bakanlığı tarafından belirtilen altın ons fiyatını baz almasıdır. Bu, döviz kurlarının belirlenmesinde genellikle referans olarak kabul edilen bir ölçüdür.

Muhasebe işlemlerinde ise döviz kuru olarak genellikle Merkez Bankası tarafından ilan edilen kurlar esas alınır. Efektif cinsinden yabancı paralar için efektif alış kuru ya da döviz alış kuru, döviz cinsinden yabancı paralar için ise döviz alış kuru kullanılır. Bu kurlar, değerlemelerde ve işlem kayıtlarında baz alınır.

Dövizli satış faturalarında ise taraflar arasında belirlenmiş bir döviz kuru yoksa, Merkez Bankası'nın açıkladığı döviz alış kuru esas alınır. Eğer fatura üzerine belirli bir döviz kuru yazılmışsa, bu kur kullanılarak fatura tutarı belirlenir ve kayıtlara alınır.

Döviz kurunun alış fiyatı ile satış fiyatı arasındaki farka ise "kur marjı" denir. Bankalar ve döviz ticareti yapan diğer kuruluşlar, döviz kurlarını alış kuru ve satış kuru olarak ayrı ayrı belirlerler. Satış kurları alış kurlarının üzerinde olup, bu fark kur marjını oluşturur.

Yurtdışı satışlarda ise hasılatın kayıt işleminde kullanılması gereken kur, fatura düzenleme tarihinde değil, gümrük çıkış beyannamesinin kapanma tarihindeki T.C. Merkez Bankası döviz alış kurudur.

Son olarak, faturaların Türk parası karşılığı yazılmak kaydıyla dolar veya Euro cinsinden düzenlenmesine ilişkin herhangi bir yasak olmadığı gibi döviz olarak da fatura kesilebilir.

Kur marjları genellikle döviz piyasalarındaki dalgalanmalar ve kur riskindeki artışlar gibi etmenler nedeniyle değişebilir. Sabit giderlerin işlem hacmi arttıkça değişmeyerek kur marjını azalttığı, ancak döviz piyasalarındaki dalgalanmaların artması durumunda kur marjlarının yükseldiği görülmektedir.