haberci
Efsanevi Üye
Dumanlı Rayların Öyküsü
Kömür kokusu sarar, her soluk alışta,
Nostaljiyle harmanlanmış bu eski tren.
Rayların şarkısında, hatıralar yarışta,
Her vagon ayrı bir düş, ayrı bir beden.
Nostaljiyle harmanlanmış bu eski tren.
Rayların şarkısında, hatıralar yarışta,
Her vagon ayrı bir düş, ayrı bir beden.
Kara dumanlar üstüne bir manto gibi sarıldı,
Pencere kenarında hayaller dizildi dizildi.
Gözlerim ufka dalmış, zamansız bir vakitte,
Yürek yol alır, geçmişin izinde sessizce.
Pencere kenarında hayaller dizildi dizildi.
Gözlerim ufka dalmış, zamansız bir vakitte,
Yürek yol alır, geçmişin izinde sessizce.
Kara tren ilerler, kimsesiz diyarlara doğru,
Tekerleklerin ahengi, bir sevdaya koşar gibi.
İçimde biriken özlemler, biriken anılarla dolu,
Her durakta bir tebessüm, her yolcu bir şiir gibi.
Tekerleklerin ahengi, bir sevdaya koşar gibi.
İçimde biriken özlemler, biriken anılarla dolu,
Her durakta bir tebessüm, her yolcu bir şiir gibi.
Son durak uzak değil, bilirim, varacağım,
Ama yolculuğun kendisi, asıl hazine bana kalan.
Kömür kokulu bu tren, ruhumu sarmalayan,
Kalbimde yankılanan, dumanlı rayların öyküsü hep an.
Ama yolculuğun kendisi, asıl hazine bana kalan.
Kömür kokulu bu tren, ruhumu sarmalayan,
Kalbimde yankılanan, dumanlı rayların öyküsü hep an.