haberci
Efsanevi Üye
Beyaz bir masalın ortasında,
Gönülleri ısıtan soğuk elleriyle,
Kardan adam dururdu yalnız başına,
Sessiz bir kış gecesinde, sessiz bir dilekle.
Gönülleri ısıtan soğuk elleriyle,
Kardan adam dururdu yalnız başına,
Sessiz bir kış gecesinde, sessiz bir dilekle.
Kar tanelerinin dansı arasında,
Gözlerinde parlayan umut ışığı,Diz boyu karlar içinde bir tavırla,
Hayalini kurardı, bir dost sıcaklığı.[/CENTER]
Günler geçerken, eriyen güneşte,
Bir damla gözyaşı süzülür yanağından,Veda vakti gelmişti, sessizce,
Dönüşümü kutlayarak, doğanın bağrında.[/CENTER]Ve geride bıraktığında izini,
Çocukların gülüşleri yankılandı hâlâ,
Kalplerde bıraktığı sıcak anısıyla,Kardan adam, bir masaldı artık rüzgarda...[/CENTER]