Eski Türklerde "amil" terimi, İslam devleti tarafından zekat, haraç, öşr ve ganimetlerin toplanması için vazifelendirilen memurları ifade eder. Amiller genellikle vergi memurları olarak görev yaparlar ve aynı zamanda dinin emirlerini öğretme gibi görevleri de olabilir. Terim, İslam tarihinde sıkça geçen ve farklı anlamlarda kullanılan bir tabirdir.

Amil kelimesi Osmanlıca olarak "yapan, işleyen, sebep, vergi tahsiline memur kimse" anlamlarına gelir. Yani vergi toplamakla görevli olan memur kişiyi ifade eder.

Amil kavramı, eski Türk devletlerinde şehzadeye verilen isimlerle ilgili bir konuya geçiş yaptığınızda ise karşılaşacağınız bir terim değildir. Şehzade, Türk devlet geleneğinde hükümdarın çocuklarına verilen bir unvandır.

Amil terimi genel anlamıyla, etki yapıcı veya belirleyici gücü olan şeyleri ifade edebilir. Tıpta "amil" olarak kullanıldığında ise bir hastalığın sebep olduğu etki veya durumu belirtir.

Konuyu genişletmek gerekirse, "alim ve amil" terimleri, öğrenilen ilim ile onun üzerine harekete geçme (amel etme) arasındaki ilişkiyi vurgular. İlim sahibi olup onu uygulamamak, bir tür ahlaki tereddüt olarak değerlendirilebilir.

"Hastalık amili" terimi genellikle diyabetle ilişkilendirilir. Kan şekerini kontrol etmeye yardımcı olan hormonlardan biridir. Bu hormonun seviyesindeki dengesizlikler, çeşitli hastalıklara yol açabilir.

Amiller genellikle lafzi ve manevi olmak üzere iki kısma ayrılır. Lafzi amiller, Semâî ve Kıyâsî olmak üzere alt kategorilere ayrılabilir. Genellikle bu kavramlar dilbilgisi ve kelime yapıları üzerinde yoğunlaşır.

Son olarak, Selçuklu ve KPSS gibi özel başlıklara odaklandığınızda "amil" teriminin genellikle bir şehrin maliyecisini veya belediye işlerinden sorumlu kişiyi ifade ettiğini görürüz. Bu kişiler genellikle şehirlerin mali idaresinden sorumludur ve çeşitli görevleri yerine getirirler.