haberci
Efsanevi Üye
Gecenin Işığında Yoldaşlık
Karanlık zifiriydi, sessizliğe bürünmüş,
Yürekler hüzünle dolmuş, gözler miğferle örtünmüş.
O an, bir el uzandı, dostluğun sıcak nefesi,
Gölgeyi delip geçti, ışık oldu her vesilede.
Geceden sabaha umutla yürüdük,
Her düşüşte birbirimize sarıldık, yeniden dirildik.
Fırtına ne denli sert esse de başımızda,
Birlikteydik, dimdik durduk dostlukla.
Karanlık çökmüşse de bazen kalbimize,
Gözlerimizde parlayan o sevgiyle,
Hiçbir korku, hiçbir endişe yıldıramaz bizi,
Çünkü her karanlığın ardından doğar güneşi.
Yolların sonu gelmez, yürümek gerek,
Dostluğun ışığıyla aşarız her engeli tek tek.
Kalbimizde yanan o ateşi söndüremez dert,
Karanlıkta parlayan dostluk, en güzel servet.
