Geleneksel öğretim yöntemleri, genellikle öğretmen merkezli olup öğrencilerin pasif alıcı olarak kabul edildiği bir yaklaşımı temsil eder. Bu yöntemler arasında şunlar yer alabilir:

1. Anlatım Yöntemi: Öğretmenin dersi anlatması esasına dayalı bir yöntemdir.
2. Örnek Olay Yöntemi: Gerçek hayattan örnekler verilerek konunun daha iyi anlaşılması hedeflenir.
3. Problem Çözme: Öğrencilerin karşılaştığı problemlere çözüm arayarak öğrenmelerini sağlayan bir yöntemdir.
4. Tartışma Yöntemi: Öğrenciler arasında etkileşim sağlayarak konuların derinlemesine anlaşılmasını amaçlar.
5. Gösteri Yöntemi: Öğretim materyalleri veya uygulamalı gösterilerle konuların öğretilmesini içerir.

Geleneksel eğitim ise genellikle müfredat ve öğretmen odaklı bir yaklaşımı temsil eder. Çocuğun ilgi ve ihtiyaçlarının ikinci plana atıldığı bu sistemde, öğrenciler sınırlı bilgi alıcı olarak görülürler.

Çağdaş eğitim ile geleneksel eğitim arasındaki en önemli fark ise, çağdaş eğitim anlayışında öğrencinin aktif olarak öğrenmesi ve problem çözme becerilerini geliştirmesi üzerinde durulmasıdır. Bireyin sadece öğretmenin verdiği bilgilerle sınırlı kalmayıp, kendi öğrenme sürecine aktif katılımı teşvik edilir.

Çağdaş eğitim, bireyleri bedensel, duyusal ve bilişsel olarak eğitmeyi amaçlayan bir yaklaşımı ifade eder. Bu eğitim anlayışında denge ve bireyin tüm yeteneklerinin geliştirilmesi ön plandadır.

Öğretim stratejisi, yöntem ve işlemlerden oluşur. Dersin içeriği, öğretmenin ve öğrencilerin özellikleri ile öğrenme ortamını etkileyen faktörler, öğretim stratejisinin seçiminde rol oynar.

Öğretim biçimi, öğretmenin dersin veya bir konunun öğretiminde kullanacağı yöntemleri, teknikleri ve değerlendirme biçimlerini kapsar.

Çağdaş eğitim, bireylerin tüm yönlerini geliştirmeyi hedefleyen bir sistem olarak kabul edilir.