Güneş ışınlarının atmosferde tutulması, Atmosfer içindeki yolun uzaması nedeniyle gerçekleşir. Güneş ışınları atmosferde ilerlerken, atmosfer tarafından emilme, dağılma ve yansıma gibi süreçlerle karşılaşırlar. Ekvator üzerine dik gelen güneş ışınları daha kısa bir yol alırken, kutuplara daha uzun bir yol kat etmeleri gerekmektedir. Bu durum da güneş ışınlarının atmosferde tutulmasına sebep olur.

Mevsimlik Devirli Rüzgarlar (Musonlar), kara ve okyanus arasındaki sıcaklık farkından kaynaklanır. Büyük kara parçaları ile okyanuslar arasındaki farklı ısınma ve soğuma oranları basınç alanlarını etkiler ve mevsimlik rüzgarların oluşumunda rol oynar. Özellikle kış musonları, kara üzerinden geldikleri için soğuk ve kuru olma eğilimindedir.

Güneş ışınlarının tutulması ise Ay'ın Dünya ile Güneş arasına gelmesi sonucu gerçekleşir. Ay'ın Güneş'i kısmen veya tamamen örtmesiyle meydana gelen doğa olayına güneş tutulması denir.

Dinamik basınç ise ters alizelerin 30° enlemlerde sapması sonucu oluşan ve genellikle çok yüksek olmayan bir basınç türüdür. Bu basınç, 30° enlemlerinde görülür ve genellikle büyük çöl alanları ile ilişkilendirilir. Dinamik yüksek basınç, sıcak çekirdeğe sahiptir ve ısıtıcı etki yapar.

Deniz meltemi olarak adlandırılan hafif rüzgarlar genellikle denizlerden karaya doğru esen rüzgarlardır.

Güneş ışınlarının tutulma oranı gün içinde değişebilir çünkü güneş ışınlarının geliş açısı gün içinde farklılık gösterebilir.

Coğrafyada "tutulma" terimi genellikle Ay'ın gölgesinin Dünya'nın yüzeyine düşmesiyle olan güneş tutulmasını veya Ay'ın Dünya'nın gölgesinde kaldığı ay tutulmasını ifade etmek için kullanılır.

Güneş ışınlarının düşme açısı, gezegenin yüzeyine dik olarak gelen ışınların açısını ifade eder. Bu açı 90 derece olduğunda en yoğun ışınlar düşer. Ancak birçok bölgede güneş ışınlarının yeryüzüne düşme açısı 90 derecenin altında olur ve nadiren 90 dereceyi aşar.