İbn Teymiyye'nin Ehl-i sünnet mezhebine uygun olup olmadığı konusunda farklı görüşler bulunmaktadır. Bazıları onu Ehl-i sünnet'e uygun bir alim olarak görmekte ve görüşlerini bu doğrultuda değerlendirmektedir. Diğer taraftan ise bazıları, İbn Teymiyye'nin bazı görüşleri ve yaklaşımları sebebiyle Ehl-i sünnet'ten sapmaları olduğunu iddia etmektedir. Her ne kadar Hanbeli mezhebine mensup olsa da, bazıları onun daha çok selefi/gelenekçi bir yaklaşımı benimsediğini ve kendi yorumlarıyla öne çıktığını belirtmektedir.

İbn Teymiyye'nin mezhebi Hanbeli'dir ve Hanbeli mezhebi coğrafyasında büyük etkisi olmuştur. Hayatı, görüşleri ve mücadelesi hakkında pek çok eser kaleme alınmış ve günümüzde bile İslam dünyasında önemli bir figür olarak kabul edilmektedir.

Takıyyüddin İbn Teymiyye Arap asıllı bir İslam alimidir. 1263 yılında Harran'da doğmuş ve 1328 yılında Şam'da vefat etmiştir. İslam dünyasında önemli bir yer tutan ve görüşleri pek çok İslam âlimi ve akımını etkileyen biridir.

Fetva kelimesi, Arapça kökenli bir terim olup "bir olayın hükmünü açıklayan veya hükmünü koyan, güçlükleri çözen kuvvetli cevap" anlamına gelmektedir. Fıkıh alanında hüküm vermek amacıyla verilen yazılı veya sözlü cevaba da fetva denir.

İbn Kayyim El-Cevziyye, 1292 yılında Şam'da doğmuş ve 1350 yılında aynı yerde vefat etmiş bir Arap tefsir ve fıkıh bilginidir. Hanbeli mezhebine odaklanmış düşünce ve çalışmalarıyla tanınmaktadır.

İbn Kayyim'in fıkıhta asıl hocası İbn Teymiyye olup ondan fıkıh dersleri almıştır. Ayrıca Muhammed el-Harrânî'den de fıkıh okumuştur. İbn Teymiyye'nin birçok eserini İbn Kayyim bizzat kendisinden okuma fırsatı bulmuştur.

İbn Kayyim, 1292 yılında Şam'da doğmuş ve hayatının büyük bir kısmını bu şehirde geçirmiştir. Babası Ebu Bekir, Cevziyye Medresesi'nde kayyım olarak görev yapmış ve İslam literatüründe adı genellikle "İbnü'l-Kayyim" şeklinde anılmıştır. İlk eğitimini babasından alan İbn Kayyim, daha sonra Şam'ın büyük alimlerinden dersler almış ve kendini fıkıh ve tefsir alanlarında geliştirmiştir.