S
SoruCevap
Guest
İtfaiyeciler Haftası İle İlgili Şiirler
İtfaiyeciler Haftasıyla İlgili Şiirler
İTFAİYE
Çevrildi yüz on,
Bir ses dedi: Çabuk yangın!
Arasözler hazırlandı,
Dan, dan dedi sesi çanın.
Çatısından alev almış
Eski bir köşk kavruluyor,
Çatır, çatır çatırdayan
Duvar, tavan devriliyor.
Pencerede bir anne var,
"Yavrum, yavrum", diye ağlar
Çılgın gibi bağırırken,
Yıkılır kalın duvarlar.
Arasözler yetişince,
Hortumlar, sıktı suyu,
Harcandı hep birer birer,
Sarnıç, depo, havuz, kuyu.
Bir tarafta can pazarı,
Her tarafı sarmış alev !
Bir de genişlerse yangın
Korku dolaşır ev ev.
Yangın için dikkatli ol,
Kibrit yakma, çakmak yakma.
Tutuşturma kağıt mağıt,
Karşısına geçip bakma.
Bir kıvılcım yangın demek,
Yangın ise bir felaket.
Elde değil olmaması,
İtfaiye var bereket.
Mümtaz Zeki TAŞKIN
KÜÇÜK İTFAİYECİ
İpim, baltam belimde,
Uzun kancam elimde.
Borazanım dilimde,
İtfaiyeciyim ben.
Sarsa yangın bir evi,
Görürüm ben o deyi.
Söndürürüm alevi,
İtfaiyeciyim ben.
Merdivene çıkarım,
Hortumla su sıkarım,
Yanan yeri yıkarım,
İtfaiyeciyim ben.
Hakkı SUNAT
BİR EV YANIYORDU
Bir ev yanıyordu,
Bu ev tahtadandı
Alev göğü sardı,
Yükselen dumanlardı.
Yanan yalnız tahta mı,
Yalnız kararan gök mü?
Anılar da gitti birlikte,
Ne adı kaldı, ne damı.
Orada doğan çocuklar vardı,
Orada söylenen türküler,
Anlatılan masallar yandı,
Orada geçen günler yandı.
(Tomurcuk Dergisinden)
YANGIN (7)
Ateşle oynamışlar,
İki kardeş bir ara.
Odalarını sarmış,
Dumanlar kara kara.
İtfaiye gelmiş de,
Söndürmüş bu yangını.
Tutuşan yuvaları
Olmadan kül yığını.
Bütün oyuncakları,
Birer birer yanmışlar.
Yavrucaklar korkudan,
Düşünüp hastalanmışlar.
Doktor ikisine de,
Yetiştirmiş ilacı.
Yangınlar ölüm gibi.
Pek acıdır, pek acı.
Tevfik ÖZBEN
YANGIN VAR
Çevrildi yüz on,
Bir ses dedi: Çabuk yangın!
Arasözler hazırlandı,
Dan, dan dedi sesi çanın.
Çatısından alev almış
Eski bir köşk kavruluyor,
Çatır, çatır çatırdayan
Duvar, tavan devriliyor.
Pencerede bir anne var,
"Yavrum, yavrum", diye ağlar
Çılgın gibi bağırırken,
Yıkılır kalın duvarlar.
Arasözler yetişince,
Hortumlar, sıktı suyu,
Harcandı hep birer birer,
Sarnıç, depo, havuz, kuyu.
Bir tarafta can pazarı,
Her tarafı sarmış alev !
Bir de genişlerse yangın
Korku dolaşır ev ev.
Yangın için dikkatli ol,
Kibrit yakma, çakmak yakma.
Tutuşturma kağıt mağıt,
Karşısına geçip bakma.
Bir kıvılcım yangın demek,
Yangın ise bir felaket.
Elde değil olmaması,
İtfaiye var bereket.
Mümtaz Zeki TAŞKIN
İtfaiyeciler Haftasıyla İlgili Şiirler
İTFAİYE
Çevrildi yüz on,
Bir ses dedi: Çabuk yangın!
Arasözler hazırlandı,
Dan, dan dedi sesi çanın.
Çatısından alev almış
Eski bir köşk kavruluyor,
Çatır, çatır çatırdayan
Duvar, tavan devriliyor.
Pencerede bir anne var,
"Yavrum, yavrum", diye ağlar
Çılgın gibi bağırırken,
Yıkılır kalın duvarlar.
Arasözler yetişince,
Hortumlar, sıktı suyu,
Harcandı hep birer birer,
Sarnıç, depo, havuz, kuyu.
Bir tarafta can pazarı,
Her tarafı sarmış alev !
Bir de genişlerse yangın
Korku dolaşır ev ev.
Yangın için dikkatli ol,
Kibrit yakma, çakmak yakma.
Tutuşturma kağıt mağıt,
Karşısına geçip bakma.
Bir kıvılcım yangın demek,
Yangın ise bir felaket.
Elde değil olmaması,
İtfaiye var bereket.
Mümtaz Zeki TAŞKIN
KÜÇÜK İTFAİYECİ
İpim, baltam belimde,
Uzun kancam elimde.
Borazanım dilimde,
İtfaiyeciyim ben.
Sarsa yangın bir evi,
Görürüm ben o deyi.
Söndürürüm alevi,
İtfaiyeciyim ben.
Merdivene çıkarım,
Hortumla su sıkarım,
Yanan yeri yıkarım,
İtfaiyeciyim ben.
Hakkı SUNAT
BİR EV YANIYORDU
Bir ev yanıyordu,
Bu ev tahtadandı
Alev göğü sardı,
Yükselen dumanlardı.
Yanan yalnız tahta mı,
Yalnız kararan gök mü?
Anılar da gitti birlikte,
Ne adı kaldı, ne damı.
Orada doğan çocuklar vardı,
Orada söylenen türküler,
Anlatılan masallar yandı,
Orada geçen günler yandı.
(Tomurcuk Dergisinden)
YANGIN (7)
Ateşle oynamışlar,
İki kardeş bir ara.
Odalarını sarmış,
Dumanlar kara kara.
İtfaiye gelmiş de,
Söndürmüş bu yangını.
Tutuşan yuvaları
Olmadan kül yığını.
Bütün oyuncakları,
Birer birer yanmışlar.
Yavrucaklar korkudan,
Düşünüp hastalanmışlar.
Doktor ikisine de,
Yetiştirmiş ilacı.
Yangınlar ölüm gibi.
Pek acıdır, pek acı.
Tevfik ÖZBEN
YANGIN VAR
Çevrildi yüz on,
Bir ses dedi: Çabuk yangın!
Arasözler hazırlandı,
Dan, dan dedi sesi çanın.
Çatısından alev almış
Eski bir köşk kavruluyor,
Çatır, çatır çatırdayan
Duvar, tavan devriliyor.
Pencerede bir anne var,
"Yavrum, yavrum", diye ağlar
Çılgın gibi bağırırken,
Yıkılır kalın duvarlar.
Arasözler yetişince,
Hortumlar, sıktı suyu,
Harcandı hep birer birer,
Sarnıç, depo, havuz, kuyu.
Bir tarafta can pazarı,
Her tarafı sarmış alev !
Bir de genişlerse yangın
Korku dolaşır ev ev.
Yangın için dikkatli ol,
Kibrit yakma, çakmak yakma.
Tutuşturma kağıt mağıt,
Karşısına geçip bakma.
Bir kıvılcım yangın demek,
Yangın ise bir felaket.
Elde değil olmaması,
İtfaiye var bereket.
Mümtaz Zeki TAŞKIN