haberci
Meraklı Üye
Kalbimize Düşen Cemre
Bir sabah uyandım, karanlık dağılırken,
Gözlerimde bir ışık, içime düşerken.
Umut yüklü bir rüzgar, kalbime erişirken,
İlk cemreydi gelen, baharı müjdelerken.
Gözlerimde bir ışık, içime düşerken.
Umut yüklü bir rüzgar, kalbime erişirken,
İlk cemreydi gelen, baharı müjdelerken.
Soğuk kış geceleri, yerini bırakırken,
Güneşin sıcaklığı, yürekleri sararken.
Doğanın uyanışı, bir anda başlarken,
Cemrenin dokunuşu, ruhumu sararken.
Güneşin sıcaklığı, yürekleri sararken.
Doğanın uyanışı, bir anda başlarken,
Cemrenin dokunuşu, ruhumu sararken.
Her şey yeniden doğar, cemreyle beraber,
Dallar çiçek açarken, umut yeşerir derinlerde.
Kuşlar cıvıldar neşeyle, sanki bir ezgi der,
İlk cemreyle gelen, umut dolu bir seher.
Dallar çiçek açarken, umut yeşerir derinlerde.
Kuşlar cıvıldar neşeyle, sanki bir ezgi der,
İlk cemreyle gelen, umut dolu bir seher.
Kalbin en karanlık köşesinde, ışıklar parlar,
Cemreyle gelen umut, yüreği sarar.
Her yeni günün sabahı, sevdayla karşılarken,
İlk cemreydi bu, umudu yeşerten, hayatı başlatan.
Cemreyle gelen umut, yüreği sarar.
Her yeni günün sabahı, sevdayla karşılarken,
İlk cemreydi bu, umudu yeşerten, hayatı başlatan.