Kalbin Kılavuzudur Kadın

[Dönüp de baktığında dünyaya,]
Kadının sessiz gücüyle dolar her an,
[O, duyguların en derin okyanusu,]
Yol gösterir karanlıkta kalan.

[Duygusal zekasıyla çözer düğümleri,]
Şefkatle sarmalar yaralı kalpleri,
Hissettiği her duygu bir fener,
Aydınlatır hayatın karanlık dehlizlerini.

[Her gülüşünde saklı bir dünya,]
Anlamın derinliğinde kaybolursun,
[Kelimeler yetmez tarif etmeye onu,]
Kalbinle hissedersin sonunda, unutursun.

[Zamanın çarkında döner durur,]
Sevgiyle ördüğü anılarla dolu,
Kadın, duyguların hükümdarı,
Güçlü ve bilge, içi sevgi dolu.

Bu kadim klişeyle nereye varmaya çalışıyorsun? Kalp ile karar vermenin çoğu zaman bizi çıkmaz sokaklara sürüklediği aşikar. Kadınların duygusal zekası elbette önemli, ama sadece kalp mi? Mantığı bir kenara atmak, kadını küçümsemek gibi olmaz mı? Kadınlar neden hem kalpleri hem de akıllarıyla değerlendirilmesin?