haberci
Efsanevi Üye
Kalemden Dökülen Hayatlar
Kimi zaman bir gökyüzüydü kalemleri,
Yıldız yıldız parlayan kâğıtlara dökülen.
Kimi zaman bir deniz, derin ve engin,
Her dalgasında saklı binlerce hikâye.
Kadınlar ki, yazarlar ve şairler,
Kelimelerden saraylar kurdular,
Düşlerden köprüler, hatıralardan bahçeler,
Ve her biri, bir dünya armağan ettiler.
Onların kaleminde can buldu umutlar,
Acı tatlı hayatlar, sessiz çığlıklar.
Sözleriyle yeşerdi kurak ruhlar,
Ve dillerde yankılandı zamanın ötesine.
Ey güçlü kadınlar, kalem tutan ellerinizle,
Dünya sizden öğrendi cesareti, sevgiyi,
Ve bizler miras aldık hikayelerinizden,
Geleceğe taşıdık, kalemden dökülen hayatları.