haberci
Efsanevi Üye
Karların Ardında Sıcak Bir Masal
Kış gecesi çökerken yavaşça şehrin üstüne,
Ailemin etrafında, sıcacık bir yuva kurulur.
Ailemin etrafında, sıcacık bir yuva kurulur.
Köşede titrek bir ateş, geçmişten fısıldar,
Anıların korları, yürekleri ısıtır, alev alır.
Anıların korları, yürekleri ısıtır, alev alır.
Bir fincan sıcak çay, ellerde dostça gezer,
Her yudumda bir tebessüm, içimizi sarar.
Her yudumda bir tebessüm, içimizi sarar.
Zamanın tül perdeleri, geçmişi serer önümüze,
Kimi zaman bir çocuk kahkahası, kimi zaman bir gözyaşı.
Kimi zaman bir çocuk kahkahası, kimi zaman bir gözyaşı.
Gözlerimizde parlayan umutlar, yıldızlar kadar parlak,
Geceyi aydınlatır, karanlığa meydan okur.
Geceyi aydınlatır, karanlığa meydan okur.
Her kelime, her cümle, sevgiyle ilmek ilmek,
Örülen bu bağ, ömürlük, hiç kopmaz, hiç çözülmez.
Örülen bu bağ, ömürlük, hiç kopmaz, hiç çözülmez.
Kış gecesinde, ailemle bu sıcak sohbet,
Kalpleri birleştirir, ruhları sarar, korur.
Kalpleri birleştirir, ruhları sarar, korur.