Kentsel ekoloji kuramı, kentlerin ekosistemler olarak ele alınmasını ve kent yaşamının doğal çevre ile olan etkileşimini inceleyen bir disiplindir. Bu kuram, kentlerin biyolojik çeşitliliği, doğal kaynak kullanımı, çevresel etkileri, kent sakinlerinin yaşam kalitesi gibi konuları kapsar. Kentsel ekoloji, kentlerin birer ekosistem olarak doğal sistemlerle etkileşim içinde olduğunu ve bu etkileşimin sürdürülebilirliğini vurgular.

Kentsel ekoloji kuramında, kentlerdeki yerleşim ve insan faaliyetlerinin çevresel etkileri ve doğal denge üzerindeki etkileri incelenir. Kentlerin çeşitli unsurlarının (toplum, bitkiler, hayvanlar, altyapı vb.) bir arada nasıl etkileşim içinde olduğu ve bu etkileşimin ekosistemi nasıl şekillendirdiği araştırılır. Kent sakinlerinin yaşam tarzları, kent planlaması, yeşil alanların korunması gibi konular da kentsel ekoloji kuramı içinde yer alır.

Kentsel ekoloji öğeleri, kentsel ekosistemlerin yapıtaşlarıdır ve sistemin işleyişini belirlerler. Arazi şekli, iklim, toprak yapısı, bitki ve hayvan türleri, insan etkisi gibi faktörler kentsel ekolojinin temel öğelerini oluşturur. Bu öğelerin dengeli bir şekilde bir arada bulunması, kentin sürdürülebilirliğini sağlar ve kentsel ekosistemin sağlıklı bir şekilde fonksiyon görmesini sağlar.

Urban Ekosistem ya da kentsel ekosistem, bir şehir veya yoğun yerleşim alanındaki ekolojik sistemleri ifade eder. Bu sistemler, insan faaliyetleriyle etkileşim içinde olan ve kentsel alanların çeşitli unsurlarını kapsayan ekolojik yapıları ifade eder. Kentlerdeki doğal ve yapay unsurların etkileşimi sonucunda oluşan dengeli bir ekosistemdir.

Kentsel ekosistem hizmetleri, bir kent içinde bulunan doğal ve yapay ekosistemlerin kent sakinlerine sağladığı değer ve faydaları ifade eder. Örneğin, yeşil alanların kentli insanların ruh sağlığına olan olumlu etkisi, su ve hava kalitesini iyileştirme, biyolojik çeşitliliği koruma gibi kentsel ekosistem hizmetleri kavramı içinde değerlendirilir.

Chicago teorisi ya da Şikago okulu, kent sosyolojisi alanında öne çıkan bir teoridir. Bu teori, 1920 ve 1930'lu yıllarda Chicago Üniversitesi'nde kent sosyolojisi araştırmalarının temelleri üzerine inşa edilmiştir. Şikago okulu, kentlerin sosyal yapısı, etnik yapı, çevresel etkileri ve insan davranışları gibi konuları inceler ve kent yaşamını sosyolojik açıdan analiz eder. Bu teoriyle kentlerin ekolojik ve sosyolojik yapıları arasındaki ilişkiyi anlamak ve kentsel dönüşümü anlamak amaçlanmaktadır.