haberci
Efsanevi Üye
Kışın sessizliği çöker, karanlığın üstüne,
Buz çiçekleri nazikçe nakşeder kendini pencere camına,
Hareketsizdir o an, söylemeden şarkısını,
Bir masal yazar geceye, yalnızlığın kollarında.
Durgun bir deniz gibi, rüyalarda dalgalanır,
Her zerresinde saklı, unutulmuş bir hatıra,
Kalbinin en derinine, fısıldar kımıltısız sessizliği,
Buz çiçeklerinin soğuk, ama şefkatli avuçlarında.
Bir dokunuşu yeter, ruhun derinliklerine,
Buzun içinde yanar, bin bir hassas iz,
Zamanın ipleriyle sarılı, usulca çözülmez,
Kışın sessiz ezgisi, kalpte kalan iz.
Buz çiçekleri, bir yürekte filizlenir,
Yalnızlığın ortasında, sessiz bir melodi,
Kışın belirsiz akşamında, kalbin şarkısı olur,
Buz çiçeklerinin, kımıltısız armonisi.