Kışın Sessiz Şefkati

Ocak ayı, hüzünle gelir kapıma,
Beyaza bürünmüş şehir, suskun ve sessiz.
[Yüzler üşürken, içimizdeki sıcaklık ararız,]
Gözlerimde buğulu bir umut saklı.

[D]Kar taneleri usulca düşerken omuzlarıma,[/D]
Geçmişin izleri, soğuk rüzgarla savrulur.
Hayallerim, buz kristalleri gibi kırılgan,
Ama içimde bir ateş, asla sönmeyen bir kor.

[L]Geceler uzun, yıldızlar parladıkça derinleşir,[/L]
Sessizlik, ruhuma şefkatle dokunur.
İçimde yankılanan bir melodinin ezgisi,
Her dizesinde, özlem ve huzur bulur.

Kalbimde bir bahar sabahı filizlenir.
Bilirim ki; kışın ardından gelen o bahar,
Her zamankinden daha güzel ve özel olur.