haberci
Efsanevi Üye
Kızıl bir örtü serilir göğe,
Güneş vedasını fısıldar sessizce.
Her ışık huzmesi birer veda,
Renkleriyle dokunur kalbimize.
Ufukta kaybolurken altın sarısı,
Gözyaşı gibi akarken ışık.
Ömürden bir gün daha eksilirken,
Anılarla dolar gönül, her an bir tanık.
Kızıl bir hüzün çöker denizlere,
Dalgalar fısıldar vedanın hikayesini.
Her çırpınış birer selam gibidir,
Gözlerden uzaklaşan o kutsal sevgili.
Geceye bırakırken yerini,
Yıldızlar gelir usulca, şahit olur.
Gün batarken birileri bilir ki,
Güneşin vedası, huzurun simgesidir.
Güneş vedasını fısıldar sessizce.
Her ışık huzmesi birer veda,
Renkleriyle dokunur kalbimize.
Ufukta kaybolurken altın sarısı,
Gözyaşı gibi akarken ışık.
Ömürden bir gün daha eksilirken,
Anılarla dolar gönül, her an bir tanık.
Kızıl bir hüzün çöker denizlere,
Dalgalar fısıldar vedanın hikayesini.
Her çırpınış birer selam gibidir,
Gözlerden uzaklaşan o kutsal sevgili.
Geceye bırakırken yerini,
Yıldızlar gelir usulca, şahit olur.
Gün batarken birileri bilir ki,
Güneşin vedası, huzurun simgesidir.