Klasik yaklaşım işletme yönetimi açısından oldukça önemli bir dönemi temsil eder. 19. yüzyılın sonları ile 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkan bu yaklaşım, yönetim ve örgüt çalışmalarının bir bilim disiplini olarak ele alınmasını sağlamıştır. Klasik yaklaşımın temel amacı, işletmelerde verimliliği arttırmak ve yönetim süreçlerini daha etkin hale getirmektir.

Klasik yönetim, işletme alanında önemli bir kavramdır. Özellikle bilimsel yönetimde verimliliği arttırmak için iş bölümü, uzmanlaşma, teşvikli ücret sistemleri, standartlaştırma ve işin basitleştirilmesi gibi yöntemlere başvurma prensibini benimsemiştir. Bu temel ilkeler, işletmelerin daha düzenli ve etkin bir şekilde yönetilmesini sağlamıştır.

Kurumsalcı yaklaşım ise örgütsel yaşamı anlamaya odaklanmış bir yaklaşımdır. Bir örgütün güçlü bir şekilde varlığını sürdürebilmesi, etkili olmasına rağmen verimli olmadığı durumları açıklamak için Weberyan açıklamalar sunmaktadır. Kurumsalcılık yaklaşımları, örgütlerin yapısını, işleyişini ve kurumsal olmalarını incelerken toplumsal özellikler ile kurumsallaşma arasındaki ilişkilere odaklanır.

Kurumsallaşma yaklaşımları da sosyal, ekonomik ve politik olayları incelerken kurumsal oluşumları ele alır. Kurumların nasıl oluştuğu, toplumsal özellikler ile kurumsallaşma arasındaki ilişkiler ve organizasyonların yapıları ve işleyişleri konuları bu yaklaşımın odak noktalarıdır.

Yeni Klasik Yaklaşım ise ekonomik açıdan bir yaklaşım olup üretim ve istihdam düzeylerindeki dalgalanmaların nedenleri üzerine odaklanır. Bu yaklaşımda önemli bir varsayım olan "Rasyonel Beklentiler Kuramı" ile ekonomik dalgalanmaların nedenleri anlaşılmaya çalışılır.

Kuramsal yaklaşım geniş bir bakış açısını ifade ederken, bir olgunun sürekli olarak doğrulanmış gözlem ve deneylerle açıklanması anlamını taşır. Uygulamalardan bağımsız olarak ele alınan soyut bilgiyi ifade eder ve ussal bir bakış açısını temsil eder.

Tarihsel Kurumsalcılık ise bir devletin geçmiş politikalarının bugünkü politika seçimlerini sınırlayıcı ve belirleyici olarak etkilediği teorisini temsil eder. Bu teori, geçmişin geleceği nasıl etkilediğini ve devletin politika yapısını nasıl şekillendirdiğini araştırmayı amaçlar.

Klasik örgüt teorileri arasında Frederic Winslow Taylor'ın Bilimsel Yönetim Kuramı, Henri Fayol'un Yönetim İlkeleri Kuramı ve Max Weber'in Bürokrasi Kuramı yer almaktadır. Bu kuramlar, işletme alanında önemli bir yere sahip olup yönetim ve örgüt çalışmalarını şekillendirmiştir.

Kurumsallaşma teorisi ise örgütlerin yapılarını, süreçlerini, stratejilerini ve bakış açılarını incelerken onların içsel ve dışsal çevrelere nasıl yanıt verdiğini araştırır. Bu teori özellikle sosyolojik bir perspektifle ele alınır ve örgütlerin nasıl kurumsallaştığını açıklamayı amaçlar.

Klasik yönetim anlayışı, işletmelerde verimliliği arttırmayı hedefleyen ve yönetim süreçlerini daha etkin hale getirmeyi amaçlayan bir yaklaşımdır. Taylorizm olarak da adlandırılan Bilimsel Yönetim Kuramı, bu anlayışın temelini oluşturur ve işlerin en verimli şekilde yürütülmesini sağlamayı amaçlar.

Yeni klasik ekol ise iktisadi karar birimlerinin rasyonel beklentilere sahip olduklarını ve sistematik olarak yanılmayacaklarını varsayarak ekonomik olayları açıklamayı amaçlar. Rasyonel beklentiler ve ekonomik karar alma süreçleri üzerine odaklanan bu ekol, ekonomi alanında önemli bir yer tutar.