Klonlama, genetik materyalin bir bireyden alınarak başka bir bireyin üretilmesini sağlayan bir teknolojidir. Klonlama genellikle iki ana amaç için kullanılmaktadır: üreme amaçlı klonlama ve tedavi amaçlı klonlama.

Üreme amaçlı klonlama, genellikle doğal yolla üreme kabiliyeti olmayan veya genetik olarak belirli özelliklerini korumak istediğimiz canlıların üremesini sağlamak için kullanılır. Bu tür klonlama genellikle tarım ve hayvancılık alanında olduğu gibi türlerin genetik çeşitliliklerini korumak veya istenen özellikleri taşıyan bireyleri üretmek amacıyla yapılır.

Tedavi amaçlı klonlama ise genellikle hastalıkların tedavisinde kullanılmak üzere yapılan bir uygulamadır. Örneğin, hücre tedavisi için hastanın kendi hücrelerinden klonlanmış hücrelerin kullanılması gibi uygulamalar tedavi amaçlı klonlama örnekleridir.

İnsan klonlaması ise hem üreme hem de tedavi amaçlı olarak düşünülebilir. Ancak etik ve yasal konular nedeniyle birçok ülke insan klonlamasını yasaklamıştır. Teknolojinin ilerlemesi ile birlikte klonlama konusundaki tartışmalar da devam etmektedir.

Klonlama çeşitleri olarak insan klonlaması ve tedavi amaçlı klonlama belirtilmiş. Genler doğrudan insanları belirlese de çevresel etmenlerin de gen ifadesine etkisi olduğu unutulmamalıdır. İnsan klonlamasının teorik olarak mümkün olabileceği belirtilmektedir.

Klonlama genellikle hücre çekirdeği alınan bir canlının genetik materyalinin kopyalanması anlamına gelir. Başlangıçta sadece bitkiler için kullanılan kavram zamanla tüm memeli hayvanları ve hatta insanları da kapsayacak şekilde genişlemiştir.

Klonlamanın bir örneği olarak Dolly adlı koyun hatırlatılmıştır. Dolly, nüklear transfer süreci kullanılarak yetişkin somatik hücrelerden klonlanan ilk hayvandır.

Klonlama teknolojisi ile birçok hayvan türü klonlanmıştır. Sazan balığı, fare, inek, keçi, domuz, dağ keçisi, hint maymunu gibi birçok hayvan türü klonlanmıştır.

Gen klonlamasında kullanılan enzimler arasında DNA ligaz enzimi önemli bir role sahiptir. DNA ligaz enzimi, gen DNA'sını vektör DNA'sıyla birleştirildiğinde yapışkan uçları birbirine bağlamak ve birleşmeyi sağlamlaştırmak için kullanılır.

Restriksiyon enzimleri ise çift zincirli DNA moleküllerinde belirli nükleotid dizilerini tanıyarak ve keserek çalışan enzimlerdir. Bu enzimler bakterilerde ve arkelerde bulunur ve virüslere karşı bir savunma mekanizması olarak görev yaparlar. Restriksiyon enzimleri genellikle gen klonlaması ve genetik mühendislik çalışmalarında kullanılır.