Konu alanı yaklaşımı, program tasarımlarının her bir öğesinin bir bütün olarak ele alındığı ve her bir konu alanının kendine özgü yapısının dikkate alındığı bir yaklaşımdır. Bu yaklaşımda, öğrencinin konuya veya içeriğe ilişkin bilgiyi kazanması öğrenme için yeterli kabul edilir. Programın her öğesi, belirlenen konu alanlarının gereksinimlerine ve yapısına göre düzenlenir.

Tyler modeli, eğitimde program geliştirme sürecinde kullanılan bir modeldir. Bu modelde listelenen hedefler belirlenir, öğrencilerin bu hedeflere ulaşması için tasarlanan öğrenme deneyimleri belirlenir ve ardından bu deneyimlerin etkililiği değerlendirilir. Eğer değerlendirme sonucunda hedeflere ulaşılamadığı görülürse, programın tekrar gözden geçirilmesi gerekebilir.

Sarmal yaklaşım ise öğrenmede kullanılan bir eğitim yaklaşımıdır. Bu yaklaşımda, ders programı içerisinde derinleşen zorluk seviyeleriyle paralel olarak ana kavramlardan oluşan bir program tasarlanır. Bu kavramlar sürekli tekrar edilerek öğrencilerin öğrenmeyi pekiştirmesi amaçlanır.

Tyler'ın hedefe dayalı değerlendirme modeli, program geliştirme modeline dayalı bir değerlendirme yaklaşımıdır. Bu modele göre bir programın üç temel öğesi vardır: hedefler, öğrenme deneyimleri ve değerlendirme. Hedefler, program sonunda öğrencilerin kazanmaları beklenen istenilen davranışları ifade eder. Değerlendirme süreci ise bu hedeflerin ne kadar başarılı bir şekilde gerçekleştirildiğini ölçmeyi amaçlar.

Sarmal yaklaşımın önericisi Jerome Bruner'dir. Bu yaklaşıma göre bir konu tekrar tekrar ele alınır, her tekrarda daha derinlemesine incelenir. Bilgiler önceki tekrarlarda öğretilenlere dayanır ve bu bilgilerin genişletilmesi ve derinleştirilmesine odaklanılır.

Son olarak, "sarmal olması ne demek?" sorusuna verilen yanıtta, sarmal teriminin dolana dolana oluşmuş, birbirini izleyen, içinden çıkılmaz durumu ifade ettiği belirtilmiştir. Bu terim içinden çıkılmaz durumları, dolanarak giden durumları anlatmak için kullanılır.