haberci
Efsanevi Üye
Köyün sessiz sabahında,
Bir ezan yankılanır, uzaklardan gelir,
Her nefesle dolar ruhlar,
Ve kalp atışları hızlanır.
Bir ezan yankılanır, uzaklardan gelir,
Her nefesle dolar ruhlar,
Ve kalp atışları hızlanır.
Gün doğarken, serin rüzgarla
Uyandırır köyü, sabah namazı vakti,
İmamın sesiyle dirilir umutlar,
Ve başlar gün, dualarla aydınlanır.
Uyandırır köyü, sabah namazı vakti,
İmamın sesiyle dirilir umutlar,
Ve başlar gün, dualarla aydınlanır.
Öğle vaktinde, güneş tepede,
Alınları terletir, ama kalpler serin,
İmamın sesiyle yankılanır köy meydanı,
Ve uzanır huzur, gölgelerle serinleşir.
Alınları terletir, ama kalpler serin,
İmamın sesiyle yankılanır köy meydanı,
Ve uzanır huzur, gölgelerle serinleşir.
İkindi vakti, gün biraz yorgun,
Gözler ufka bakar, ruhlar dingin,
İmamın sesiyle dolar yeniden umut,
Ve sessiz bir huzur, köyü sarıp sarmalar.
Gözler ufka bakar, ruhlar dingin,
İmamın sesiyle dolar yeniden umut,
Ve sessiz bir huzur, köyü sarıp sarmalar.
Akşam olur, gün batar,
Ufukta kızıl bir hatıra kalır,
İmamın sesiyle vedalaşır güneş,
Ve geceye yavaşça teslim olur köy.
Ufukta kızıl bir hatıra kalır,
İmamın sesiyle vedalaşır güneş,
Ve geceye yavaşça teslim olur köy.
Yatsı vakti, gün son bulur,
Köy uykuya dalar, rüyalarla dolu,
İmamın sesiyle tamamlanır döngü,
Ve beş vakit, bir ömür gibi geçer.
Köy uykuya dalar, rüyalarla dolu,
İmamın sesiyle tamamlanır döngü,
Ve beş vakit, bir ömür gibi geçer.