Liderlik ile ilgili yaklaşımlar arasında, özellikler yaklaşımı, davranışsal yaklaşım ve durumsallık yaklaşımı öne çıkmaktadır.

1. Özellikler Yaklaşımı: Bu yaklaşım liderliği bireyin içsel özelliklerine odaklanarak açıklamaya çalışır. Belirli fiziksel, zihinsel ve kişilik özelliklerinin bir liderin etkili olmasını sağladığı hipotezine dayanır. Ancak, bu yaklaşım eleştirilere maruz kalmış ve liderlik özelliklerinin belirlenmesinde çeşitli zorluklar olduğu kabul edilmiştir.

2. Davranışsal Yaklaşım: Davranışsal liderlik kuramları, liderlik becerilerinin eğitim yoluyla kazanılabileceğini savunur. Kişiliğin liderlikteki etkisinin sınırlı olduğunu savunan bu yaklaşım, liderliğin öğrenilen davranışlar olduğunu vurgular. Liderin belirli davranışlar sergileyerek etkili bir lider olabileceğini öne sürer.

3. Durumsallık Yaklaşımı: Durumsallık kuramları liderliği etkileyen çevresel faktörleri vurgular. Bu yaklaşımlara göre, liderin etkinliği, liderin davranışları, ilişkileri ve izleyicilerin hazır olma seviyeleri arasındaki etkileşime bağlı olarak değişebilir. Durumsal liderlik teorileri, liderlik tarzının duruma uygun olarak seçilmesi gerektiğini savunur.

Davranışsal liderlik kuramları, liderin içsel özelliklerinden ziyade uygun davranışlarla lider olunabileceğini ileri sürer. Bu yaklaşımlar liderliği eğitim yoluyla kazanılabilecek bir beceri olarak görür ve liderlikte davranışların belirleyici olduğunu vurgular.

Durumsal liderlik teorileri ise liderin etkinliğini belirleyen faktörler olarak liderin göreve yönelik davranışları, ilişkilere gösterdiği davranışları ve izleyicilerin hazır olma seviyelerini gösterir. Bu teoriler liderliğin duruma ve çevreye bağlı olduğunu vurgular ve liderin farklı durumlara uygun olarak davranmasını önerir.

Fiedler'in Durumsal Liderlik Modeli, liderin bireysel özelliklerini ve liderlik bağlamını inceler. Bu modelde liderin etkinliği, liderin özellikleri ile çevresel faktörlerin uyumuna bağlı olarak değerlendirilir. Bu model liderin değişken bir yapıya sahip olduğunu ve liderlik etkinliğinin, liderin çevreyle uyum içinde olmasına bağlı olduğunu öne sürer.