Menzil teşkilatı, Osmanlı İmparatorluğu döneminde yol ağlarında taşımacılığın hızlı ve düzenli bir şekilde gerçekleşmesini sağlayan bir örgüttür. Bu örgüt sayesinde at, katır ve deve kervanlarının seferlerine imkan sağlanmış, ayrıca haberleşme de kolaylaşmıştır. Menzil, bir kervanın, bir kafilenin, bir ordunun ya da haber taşıyan bir ulağın bir seferde aldığı mesafeyi ve konakladığı yeri ifade eder.

Menzil uygulaması, doğrudan menzil tayin edilmeyen ancak ulakların uğramak zorunda kaldıkları yerlerde halkın ulağın ihtiyaçlarını karşılamak zorunluluğunu içerir. Menziller, eyaletlerin durumunu ve sınırlardan elde edilen bilgileri devlet merkezine iletmek ve hükümetin emirlerini gerekli yerlere ulaştırmak amacıyla kurulmuştur.

Adıyaman Menzil tövbe almak uygulamasında, tövbe etmek isteyenler için bir kadın görevli tarafından ip atılır ve kişi sağ eliyle bu ipi tutar. Bu sırada, kişi şeyh olan kadınları göremez, sadece seslerini duyar ve toplu olarak şeyhin sözlerini tekrarlar.

Dinde menzil, Osmanlı Devleti'nde merkez ile idari birimler arasındaki haberleşmeyi sağlamak, emir ve fermanları gereken yere zamanında ulaştırmak amacıyla oluşturulan konak merkezini ifade eder. Bu şekilde Divan-ı Hümayun'dan çıkan emirlerin ilgililere zamanında ulaştırılması önem taşır.

Menzil Teşkilatı, Osmanlı İmparatorluğu'nda merkez ile idari birimler arasındaki haberleşmeyi sağlayarak emir ve fermanların istenilen yere zamanında ulaştırılmasını sağlayan konak merkezidir. Bu teşkilatın işlevi, Divan-ı Hümayun'dan çıkan emirleri ilgililere zamanında iletmek olarak belirtilmiştir.

Menzil ve derbent teşkilatı, Osmanlı İmparatorluğu'nun çeşitli alanlarda faaliyet gösteren zanaatkarların kendi aralarında birleşerek oluşturdukları dini ve ekonomik karakterli teşkilata Lonca Teşkilatı olarak adlandırılırdı. Menzil Teşkilatı, kervansarayların inşa edilmesi ve hızlı ticaretin yapılmasını sağlarken; derbent teşkilatı ise ticaret yolları üzerinde güvenli geçişin sağlanmasına hizmet eder.