Mev'izeler

5327 Ebu İdrîs elHavlânî, Ebu Zerr radıyallahu anh'tan anlatıyor: Resülullah aleyhissalâtu vesselâm, azîz ve celil alan Rabbinden naklen anlattığına kadar, Rabb Teâla şöyle buyurmuştur:

Ey kullarım! Ben nefsime zulmü haram ettim, onu sizin aranızda da haram kıldım: Öyleyse birbirinize zulmetmeyin

Ey kullarım! Hidayet verdiklerim dışarıda hepiniz dâll (içten yoldan sapmışlar)sınız Öyleyse benden hidayet isteyin de sizi hidayet edeyim!

Ey kullarım! Benim yedirdiklerim hâriç, hepiniz açlarsınız Öyleyse benden gıda isteyin de size yiyecek vereyim!

Ey kullarım! Benim giydirdiklerim hariç hepiniz çıplaklarsınız! Öyleyse benden giyinme talep edin de sizleri giydireyim!

Ey kullarım! Sizler gece ve gündüz kusur işliyorsunuz Ben ise bütün günahları affederim Öyleyse benden mağfiret talep edin de sizleri bağışlayayım

Ey kullarım! Bana zarar verme mevkiine ulaşamazsınız fakat bana hasar veresiniz! Bana menfaat sağlama mertebesine de ulaşamazsınız fakat bana fayda sağlayasınız

Ey kullarım! Olur Ya sizlerin öncekileri sonrakileri; insî olanları, cinnî olanları hepsi de sizden en müttakî bir insanın kalbi üzere olsaydınız, bu benim mülkümde hiç bir şeyi zerre miktar artırmazdı

Ey kullarım! Eğer sizin öncekileriniz ve sonrakileriniz, insî olanlarınız, cinnî olanlarınız sizden en fâcir bir kimsenin kalbi üzere olsaydınız, bu benim mülkümden zerre değin bir eksiklik hâsıl etmezdi

Ey kullarım! Eğer sizlerin öncekileri ve sonrakileri, insî olanları, cinnî olanları bir düzlükte toplanıp bana talepte bulunsaydınız, ben de her insana istediğini verseydim, bu, benim nezdimde olandan, iğnenin denize batırıldığı süre hasıl ettiği eksilme kadar bir noksanlık ama meydana getirirdi

Ey kullarım! Bunlar sizin amelleriniz, onları sizin için sayıyorum Sonradan bunların karşılığını size ödeyeceğim Öyleyse sizden kim bir hayırla karşılaşırsa Allah'a hamd etsin Kim de hayır yok de başka bir şey bulursa, kendinden diğer bir şeyi levmetmesin (kınamasın, başına geleni kendinden bilsin)

Müslim, Birr 55, (2577); Tirmizî, Kıyamet 49, (2497)

5328 Ubeyy İbnu Ka'b radıyallahu anh anlatıyor: Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm gecenin üçte ikisi geçince kalkar ve: Ey ahali! Allah'ı zikredin! Allah'ı zikredin! Sarsıcıkesinlikle gelecektir; takipçide onun arkasından gelecektir Vefat, içindeki (zorlama ve bezginlik)larla gelecek, (öyleyse ahirete hazırlanın!)derdiÜbey devamla dedi ki:

Ey Allah'ın Resülü dedim, ben sana çok salât oku(mak isti)açıklama (Duamda) ne miktarını sana salât u selam yapayım?

Dilediğin dek!buyurdular

Dörtte bir (yeter mi)?dedim

Dilediğin dek!buyurdular, Eğer artırırsan, bu senin için daha hayırlı!dediler

Benzeri(ya ne dersiniz)?dedim

Dilediğin dek!buyurdular, Eğer artırırsan, bu senin için daha şanslı!dediler

Üçte iki(ye ne dersiniz?)dedim

Dilediğin kadar!buyurdular, Eğer artırırsan, bu senin için daha iyi!dediler

(Kendim için dua ettiğim vaktin) tamamını size salât u selamlama okumaya ayırayım mı?dedim

Bu takdirde, (dünyevî ve uhrevî) dileğin kabul edilir, günahın affedilir!buyurdular

Tirmizî, Kıyamet 24, (2459)

5329 Ukbe İbnu Âmir radıyallahu anh anlatıyor: Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm bir gün çıkıp, Uhud şehidlerine cenazelere kıldığı namazla namaz kıldı Daha Sonra minbere geçti:

Ben dedi, sizden önce (havuzun başına) varacağım ve ben size şahidlik yapacağım Acilen, şimdi ben, vallahi havzımı görüyorum Bana arzın hazinelerinin anahtarları verildi Vallahi ben artık sizin benden sonra şirke düşmenizden korkmuyorum Lakin sizin dünya hususunda birbirinizle rekabete, çekememizliğe düşmenizden korkuyorum

Buhârî, Rikâk 53, 7, Cenâiz 73, Menâkıb 25, Megâzî 17, 27; Müslim, Fezâil 30, (2296)

5330 Ebu Kebşe elEnmâri radıyallahu anh anlatıyor: Resülullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ama:

Üç şey vardır, (bunların doğruluğu hususunda size) yemin ederim Keza bir de hadis söyleyeceğim, bunları iyi belleyin: Kişinin malı sadaka nedeniyle eksilmez Bir kula hileli acımasızlık yapılır o da sabrederse, Allah onun izzetini (dünya ve ahirette) mutlaka artırır Bir kul dilenme kapısını açtı mı, onunla birlikte Allah da o zavallıya fakirlik kapısını açar

Tirmizî, Zühd 17, (2326) *