Miranda hakları, ABD'de 1966 yılında Miranda v. Arizona davası sonucunda ortaya çıkmıştır. Bu haklar, kişilere tutuklandıklarında veya gözaltına alındıklarında kendilerine bildirilmesi gereken yasal haklar olarak kabul edilir. Bu haklar arasında avukatla görüşme hakkı, susma hakkı, ifade verme hakkı, kendine karşı tanıklık yapmama hakkı gibi haklar bulunmaktadır. Eğer polis kişiye Miranda haklarını okumazsa, yani hakları bildirmezse, sorgu sırasında elde edilen bilgiler geçersiz sayılabilir.

Türkiye'de ise sanıkların sessiz kalma hakkı bulunmaktadır. Türk Ceza Muhakemesi Kanunu'na göre, sanıklar suçlamalara cevap verme veya sessiz kalma hakkına sahiptirler. Dolayısıyla, sanıklar susma haklarını kullanabilirler ve cevap vermek zorunda değillerdir.

Sanığın kimliğini açıklamama hakkı da Türk hukukunda koruma altındadır. Kimse kendisini veya kanunda belirtilen yakınlarını suçlayan bir beyanda bulunmaya zorlanamaz. Bu durumda susma hakkı devreye girer ve kişi ifade vermek istemezse buna saygı gösterilir.

"Susma ikrar mıdır?" konusuna gelirsek, kanunda yer alan susma hakkının ikrar anlamına gelmediği belirtilmektedir. Yani, kişinin susması suç işlediği anlamına gelmez. Sükut ikrardan gelir ilkesi gereği, susma kural olarak ikrar anlamına gelebilir fakat bu her durumda geçerli değildir.

Şüpheli veya sanığın ceza muhakemesinde sahip olduğu haklar arasında mağdura, şikayet ve ihbarda bulunma hakkı, dosyayı inceleme hakkı, delil araştırması yapılmasını isteme hakkı, davaya katılma hakkı, delil sunma hakkı, hazır bulunma hakkı, kanun yollarına başvurma hakkı gibi birçok hak bulunmaktadır. Bu haklar, adil ve etkili bir şekilde savunma yapılabilmesini sağlamak amacıyla tanınmıştır.

Son olarak, "Sükut ikrardan gelir mi?" konusunda, genel olarak sükutun ikrarı kabul etmek anlamına gelebileceği, yani susmanın kabul anlamına gelebileceği belirtilmektedir. Ancak her durumda bu kuralın geçerli olmadığı ve belirtilmeyen durumlarda susmanın ikrar anlamına gelmeyeceği unutulmamalıdır.