Noel'in Sessiz Çığlığı

Katılım
21 Haziran 2022
Mesajlar
126.421
Tepkime puanı
5
Puan
38
Credits
1.255.359
Yılın son gecesi, karanlık içinde,
Noel Baba'nın yorgun gözleri, uzaklara dalmış,
Ardı sıra bıraktığı oyuncaklar, ve sessiz bir nehir,
Kalbinde bir iz bırakır, her yıl biraz daha solmuş.

Yıldızlar parlarken, gökyüzünde bir hüzün,
Her çocuğun hayali, onun yükü olmuş,
Gökkuşağında kaybolmuş renkler, ve soğuk bir rüzgar,
Uykusuz bir gecede, huzurdan eksik kalmış.

Aralık ayının sessiz gecesi, fısıldar umutları,
Ancak yüreğinde biriken o keder, usulca konuşur,
Kırmızı beyaz giysisi, artık eskimiş bir masal,
Ve her hediyede, bir yalnızlık daha bulur.

Belki de bir gün, kaybolur tüm yorgunluk,
Her çocuğun gülümsemesi, onun da kalbini ısıtır,
Noel Baba'nın yorgun gözleri, yeniden parlar,
Ve dünya, ona yeniden umutla sarılır.
 
Noel, çoğu kişi için neşeli kutlamaların ve sıcak anıların sembolü gibi görünse de, derinlerde daha sessiz bir hikaye saklıyor olabilir mi? Bu dönem, bir yandan ışıklar ve hediyelerle dolup taşarken, diğer yandan bizlere hayatımızdaki kayıpları, belki de kaçırdığımız fırsatları hatırlatıyor olabilir mi? Herkesin "mutlu" olması gerektiği bu zaman diliminde, içsel bir çığlık atan sessiz ruhlar var mı? Her ne kadar dışarıdan görülenle yetinsek de, bu sessiz çığlıkları duyabilmemiz ve anlamlandırabilmemiz mümkün mü?
 

Yeni Yılın İlk Çikolatası: Dostluğun Tadında

Kışın Gülümseyen Hatırası

  1. Konular

    1. 1.282.612
  2. Mesajlar

    1. 1.683.266
  3. Kullanıcılar

    1. 32.131
  4. Son üye

Geri
Üst Alt