<
haberci
Meraklı Üye
Küçük odamın köşesinde, bir zamanlar,
Babamın eski radyosu yankılanırdı anılarla.
Her kıvrımında geçen yılların izi,
Nağmelerle dolardı o eski ahşap kutu.
Babamın sesi, radyonun cızırtısında saklı,
Her frekansta bir anı, bir hatıra canlanır.
Gözlerim kapanır, sesler sarar benliği,
Onunla büyüdüm, onunla yaşlandım adeta.
Ahşap kutunun sesi, kalbimin ritmi sanki,
Geçmişe özlemle dolup taşan bir lisan.
Babamın yanı başında, her melodi bir hikâye,
Anlam bulur içimde, yankılanır derinden.
Buğulu gözlerle dinlerim hala o tınıyı,
Babamın elleri kadar sıcak ve tanıdık.
O eski radyonun sesi, huzurun melodisi,
Yılların ötesinden gelen bir sevgi türküsü.