Oligarşi ve teokrasi kavramları farklı yönetim biçimlerini ifade eden terimlerdir. Oligarşi, iktidarı sınırlı sayıda insanın ellerinde topladığı bir yönetim şeklidir. Bu insanlar genellikle ekonomik ya da siyasi olarak güçlü olan bir grup tarafından oluşturulur ve genellikle kendi çıkarları doğrultusunda kararlar alırlar. Oligarşide otorite genellikle birkaç elitin elindedir ve geniş halk katılımı veya demokratik süreçler ön planda değildir.

Teokrasi ise devletin dini otoritenin belirlediği kurallar doğrultusunda yönetildiği bir sistemdir. Dini liderler veya din adamları, siyasi otoriteyi ellerinde bulundururlar ve devletin yönetiminde dini prensipler öne çıkar. Teokratik sistemlerde dini kurallar ve inançlar, devlet politikalarının belirlenmesinde büyük bir etkiye sahiptir. Teokraside egemenlik yetkisi genellikle dini liderlerin veya bir dinin temsilcilerinin elindedir.

Osmanlı Devleti'nin teokratik bir yapıya sahip olduğunu söylemek zor olmakla birlikte, Osmanlı İmparatorluğu'nun yönetim sistemini tam anlamıyla teokratik olarak tanımlamak yanlış olur. Osmanlı'da dinin ve devletin ilişkisi karmaşıktı ve farklı dini ve dünyevi otoriteler bulunmaktaydı. Fetvalar genellikle kadılar veya şeyhülislam gibi dini otoriteler tarafından verilirdi.

Anayasal teokrasi ise devletin düzenini ve hukuk sistemini din temellerine dayandıran, ancak anayasal kurallar çerçevesinde işleyen bir sistemdir. Temel hak ve özgürlükler yine anayasa tarafından belirlenir ancak din hükümleri de etkili olabilir.

Teokrasinin özellikleri arasında hukuk sisteminin dine dayanması, devlette tek bir dinin egemenliği, tartışılmaz ve değişmez dogmatik kuralların varlığı, genellikle belirli bir mezhebin baskın olması gibi unsurlar sayılabilir. Teokratik sistemler genellikle otoriterdir ve farklı inanç veya düşüncelerin tolere edilmediği görülebilir.

"Dinerkine" terimi ise "din-erki" kelimelerinin birleşiminden oluşmuş bir terimdir. Bu terim teokrasi kavramını ifade etmektedir. Yani din erkinin, tanrı adamlarının yönetimi ele geçirmesi durumunu belirtir. Din adamlarının siyasi ve toplumsal alanda belirleyici güce sahip olduğu, toplumsal düzenin din kurallarına göre şekillendiği bir yönetim biçimini ifade eder.