Organik hayvancılık, genetik yapısı değiştirilmemiş, çevre koşullarına dayanıklı damızlık hayvanlardan yetiştirilen, organik yemlerle beslenen ve açık alanlarda veya meralarda dolaşabilen hayvanların barındırıldığı ve yetiştirildiği bir tarım şeklidir. Organik hayvancılık, hayvanların doğal ihtiyaçlarına saygı duyarak sağlıklı ve doğal bir üretim şeklini temsil eder.

Organik tarımda kontrol ve sertifikasyon, üretilen ürünlerin organik pazarlara sunulabilmesi için önemli bir süreçtir. Kontrol ve sertifikasyon kuruluşları, ürünlerin organik standartlara uygun olduğunu denetler ve sertifika verir. Bu sertifikasyon olmadan ürünler organik olarak tanımlanamaz ve pazarlanamaz.

Türkiye'de organik hayvancılık durumu, tarım alanı bakımından Avrupa'da 9. sırada yer almasına rağmen son yıllarda bazı olumsuzluklarla karşılaşmıştır. Organik hayvan sayısında azalma görülürken, organik yumurta üretiminde artış gözlemlenmiştir. Bu durum, organik hayvancılığın ülkemizdeki mevcut durumunu yansıtmaktadır.

Organik hayvancılık ilkeleri arasında hayvan yemlerinin organik olması, genetiği değiştirilmiş organizmaların yasaklanması, antibiyotik ve hormonların kullanılmaması gibi temel prensipler bulunmaktadır. Hayvanların zorla beslenmesi de yine organik hayvancılık ilkelerine aykırıdır.

Organik tarım sözleşmesi, organik tarım faaliyetlerinin müteşebbis ile sertifikasyon kuruluşu arasında yapılan yazılı anlaşmayı ifade eder. Bu sözleşme, organik tarımın standartlara uygun bir şekilde gerçekleştirileceğini ve denetleneceğini belirtir.

Organik gıda üretimi yapmak isteyen bir kişi, ürünlerin yetiştirilmesi aşamasında organik tarım prensiplerine uygun olarak hareket etmelidir. Bu kapsamda çok yıllık ekim nöbeti programı, baklagil ve derin köklü bitkilerin yetiştirilmesi, yeşil gübrelemenin yapılması ve organik gübrelerin kullanılması gibi uygulamalar önem taşır. Hayvan gübresi ve organik materyallerin kompost halinde kullanılması da organik tarımın bir gereğidir.