Örgütsel değişime direnç, örgütlerde gerçekleşen değişim süreçlerine karşı oluşan engel veya direnç olarak tanımlanabilir. Değişim sürecinde yeni fikirlerin, uygulamaların veya yönetim biçimlerinin kabul edilmesine karşı çıkan, mevcut durumu korumaya çalışan ya da değişime ayak uydurmakta zorlanan bireyler veya gruplar bu direnci oluşturabilir.

Örgütsel değişim çeşitli türlerde gerçekleşebilir ve genellikle toplumsal değişim, teknolojik değişim ve ekonomik değişim şeklinde sınıflandırılır. Bu değişimler örgütlerin içinde bulunduğu çevre koşullarına bağlı olarak ortaya çıkabilir ve örgütlerin rekabet güçlerini arttırmak, verimliliklerini yükseltmek ve sürekli gelişmeyi sağlamak için önemlidir.

Örgütlerde değişim, örgütün daha etkin, verimli ve üyelerinin gelişimine olanak sağlayan bir yapı oluşturmak amacıyla gerçekleştirilir. Bu sayede örgüt, hızla değişen rekabet koşullarına daha iyi adapte olabilir ve sürdürülebilir bir başarı elde edebilir.

Psikolojik direnç kavramı ise, bireylerin egolarının dış kaynaklardan gelen tehditlere karşı savunmaya geçmesi olarak tanımlanabilir. Sigmund Freud'un psikanalitik teorisinde bu direnç kavramı, seanslar sırasında aniden ortaya çıkan aksi davranışları ifade eder.

Değişime direnç gösteren bireyleri anlamanın önemli bir yolu, değişimin bireyin beklentileri ve çıkarlarıyla uyumsuz olması durumunu gözlemlemektir. Bu uyumsuzluk, bireyin kişisel, ekonomik veya sosyal beklentileriyle ilişkili olabilir ve değişime karşı direnç oluşturabilir.

Örgüt ve örgütsel davranış kavramları ise belirli bir amaca hizmet etmek üzere bir araya gelen kişilerin veya kurumların oluşturduğu yapılardır. Örgütler, insan kaynaklarını koordine ederek belirlenen hedeflere ulaşmayı amaçlarlar ve teknik, sosyal ve ekonomik yapılarıyla işlev görürler. Bu nedenle, örgütlerdeki değişim süreçleri ve değişime direnç kavramı, örgütsel davranış açısından önemli bir alanı kapsar.