OSI (Açık Sistem Bağlantısı) Modeli, yedi katmandan oluşan bir ağ modelidir. Bu katmanlar sırasıyla şunlardır:

1. Fiziksel Katman (Physical Layer): Bu katman verinin elektrik sinyallerine dönüştürülmesi ve ağ üzerinden iletilmesiyle ilgilenir.
2. Veri Bağlantı Katmanı (Data Link Layer): Bu katman ağ cihazları arasında doğrudan iletişimi sağlar ve hata kontrolünü gerçekleştirir.
3. Ağ Katmanı (Network Layer): Bu katman ağ üzerinden veri paketlerinin iletimini yönetir ve adresleme ve yönlendirme işlevlerini gerçekleştirir.
4. Taşıma Katmanı (Transport Layer): Bu katman veri akışını yönetir, bağlantı yönetimini sağlar ve veri bütünlüğünü korur.
5. Oturum Katmanı (Session Layer): Bu katman iletişim sürecini başlatma, sürdürme ve sonlandırma işlemlerini yürütür.
6. Sunum Katmanı (Presentation Layer): Bu katman verinin farklı makine formatları arasında dönüştürülmesinden sorumludur.
7. Uygulama Katmanı (Application Layer): En üst katmandır ve kullanıcı uygulamalarıyla iletişim kurar.

TCP/IP ise dört katmandan oluşan bir ağ protokolü setidir. Bu katmanlar ise şunlardır:

1. Uygulama Katmanı (Application Layer): Kullanıcı uygulamaları arasında iletişimi sağlar.
2. Taşıma Katmanı (Transport Layer): Veri transferini kontrol eder ve güvenilir aktarım sağlar.
3. İnternet Katmanı (Internet Layer): Paketlerin yönlendirilmesi ve adresleme işlemlerini gerçekleştirir.
4. Ağ Arayüzü Katmanı (Network Interface Layer): Donanım seviyesinde veri aktarımını yönetir.

TCP ve UDP arasındaki temel farklardan biri, TCP'nin güvenilir bir veri transferi sağlamak için hata kontrolü ve yeniden iletim gibi mekanizmaları içermesidir. Diğer yandan UDP, daha hızlı ancak güvensiz bir iletişim sağlar. Ses ve video gibi gerçek zamanlı veri iletimi için sıklıkla tercih edilir.

İP (Internet Protocol), ağ sınırları boyunca veri paketlerinin iletimini sağlayan temel iletişim protokolüdür. Yönlendirme işlevine sahiptir ve internetin düzgün çalışmasını sağlar.